"Klub Srebrnego Klucza" to seria powieści kryminalnych ukazująca się w wydawnictwie Iskry w latach 1956–2000. Nie wiem, na ile kompletna jest poniższa lista - uzupełniłam listę wybranych tytułów z Wikipedii za pomocą lubimyczytac.pl i własnej biblioteczki.
Przeczytane: 98/216.
- Joe Alex - Cichym ścigałam go lotem (1962)
- Joe Alex - Powiem wam jak zginął (1959)
- Joe Alex - Śmierć mówi w moim imieniu (1960)
- Joe Alex - Zmącony spokój Pani Labiryntu (1965)
- Margery Allingham - Jak najwięcej grobów (1973)
- Maurice S. Andrews (Andrzej Szczypiorski) - Zagadka w Punham albo Dymisja nadinspektora Willburna (1975)
- Isaac Asimov - Pozytronowy detektyw (1960)
- Claude Aveline - Pierścionek z kocim oczkiem (1972)
- Robert Azderball, Roman Frister - Naszyjnik kapitana Holicza (1957)
- John Dudley Ball - W upalną noc (1970)
- Allen Baxton (Wiesław Godziemski) - Tajemniczy medalion (1979)
- Josephine Bell - Osaczona (1959)
- Jan Artur Bernard (Petecki Bohdan) - Żmije złote i inne (1972)
- Earl Derr Biggers - Charlie Chan prowadzi śledztwo (1959)
- Earl Derr Biggers - Chińska papuga (1958)
- Earl Derr Biggers - Za kurtyną (1976)
- Nicolas Blake - Nazajutrz po śmierci (1971)
- Andrzej Krzysztof Bogusławski - Świetliste ostrze (1977)
- Robert Brutter - Spadek na życzenie (1988)
- John Dickson Carr (Dickson Carter) - Trucizna? (1966)
- Vera Caspary - Laura (1966)
- Emilia Cassa-Kasicka - Kindżał z Magirota (1963)
- Raymond Chandler - Siostrzyczka (1983)
- Leslie Charteris - Simon Templar wkracza do akcji (1967)
- Leslie Charteris - Święty w Nowym Jorku (1982)
- Leslie Charteris - Wendeta dla Świętego (1972)
- Peter Cheyney - Kat czeka niecierpliwie (1958)
- Agatha Christie - Dziesięciu Murzynków (1960)
- Agatha Christie - N czy M? (1956)
- Agatha Christie - Tajemnicza historia w Styles (1966)
- Agatha Christie - Zabójstwo Rogera Acroyda (1956)
- Wilkie Collins - Kamień Księżycowy (1960)
- Anthony Berkeley Cox - Omyłka sądowa (1967)
- Anthony Berkeley Cox - Zatrute czekoladki
- Freeman Wills Crofts - Tajemnica Hog's Back (1985)
- Freeman Wills Crofts - Tragedia w Starvel (1984)
- Czesław Czerniawski - Ta cholerna mgła (1983)
- Bogdan Daleszak - Śmierć podróżowała "stopem" (1978)
- Bogdan Daleszak - W ubraniu skocz do jeziora (1986)
- Bogdan Daleszak - Zagrozić miastu
- Peter Malcolm de Brissac Dickinson - Lwy mają apetyt (1975)
- Peter Malcolm de Brissac Dickinson - Tajemnica plemienia Ku (1975)
- Ryszard Doński, Barbara Nawrocka - Akcja "Chirurg" (1968)
- Arthur Conan Doyle - Dolina trwogi (1961)
- Arthur Conan Doyle - Pies Baskerville’ów (1958)
- Arthur Conan Doyle - Przygody Sherlocka Holmesa (1972)
- Arthur Conan Doyle - Studium w szkarłacie (1956)
- Arthur Conan Doyle - Znak czterech (1957)
- Francis Durbridge - Harry Brent (1975)
- Francis Durbridge - Szal (1973)
- Jerzy Edigey - Alfabetyczny morderca (1981)
- Jerzy Edigey - Czek dla białego gangu (1963)
- Jerzy Edigey - Człowiek z blizną (1970)
- Jerzy Edigey - Najgorszy jest poniedziałek (1975)
- Jerzy Edigey - Śmierć czeka przed oknem (1973)
- Jerzy Edigey - Umrzesz jak mężczyzna
- Jerzy Edigey - Wagon pocztowy GM 38552
- Jerzy Edigey - Zbrodnia w południe
- Václav Erben - Tajemnica Złotego Księcia (1972)
- Wanda Falkowska - I kłamstwo zabija (1973)
- Eduard Fiker - Seria "C-L" (1961)
- Dick Francis - Pewniak (1990)
- Danuta Frey - Osiem ramion bogini Kali (1976)
- Danuta Frey - Broszka z zielonych kamieni (1979)
- Danuta Frey - Ostatni rejs "Korala" (1984)
- Émile Gaboriau - Zbrodnia w Orcival (1959)
- Francisco Garcia Pavón - Rude siostry (1974)
- Erle Stanley Gardner - Aksamitne pazurki(1967)
- Erle Stanley Gardner - Pięć dni w Madison City (1970)
- Erle Stanley Gardner - Blondynka z podbitym okiem (1971)
- Erle Stanley Gardner - Zamknięty krąg (1969)
- Henryk Gaworski - Jelenie jedzą klejnoty (1978)
- Josephine Eckert Gill - Wymarły dom (1957)
- Jerzy Głowacki - Bryg Erotica (1975)
- Jerzy Głowacki - Testament królowej Nefertite
- Barbara Gordon (Larysa Zajączkowska-Mitznerowa) - Ćmy (1976)
- Barbara Gordon - Waza króla Priama (1974)
- Piotr Guzy - Następny odchodzi 22:25 (1957)
- Dashiell Hammett - Sokół maltański (1963)
- Dashiell Hammett - Papierowy człowiek (1965)
- Frances Noyes Hart - Sprawa Bellamy'ego (1964)
- Wawrzyniec Hauser (Włodzimierz Haupe) - Wszystko zdarza się wieczorem
- Józef Hen - Twarz pokerzysty (1990)
- Patricia Highsmith - Słodka choroba (1980)
- Patricia Highsmith - Znajomi z pociągu (1978)
- Adam Hilkiewicz - Jego prywatne alibi (1991)
- Elspeth Huxley - Morderstwo na safari (1968)
- Władysław Huzik - Ukradzione twarze (1985)
- Krystyna Jaroszyńska - Tajemnica polisy nr 1111 (1957)
- Alojzy Kaczanowski (Janina Ipohorska) - Rozkoszne przedpołudnie (1961)
- Ryszard Kaczorowski - Zbrodnia kidnapera (1959)
- Jadwiga Kaflińska - Powikłane ślady (1983)
- Andrzej Kakiet - Posłaniec śmierci (1984)
- Mary Margaret Kaye - Śmierć na Zanzibarze (1994)
- Erich Kästner - Zaginiona miniatura czyli przygody wrażliwego rzeźnika
- Krzysztof Kąkolewski - Książę oszustów (1959)
- Krzysztof Kąkolewski - Umarli jeżdżą bez biletu
- Krzysztof Kąkolewski - "Zbawiciel świata" porwany (1960)
- Krzysztof Kąkolewski - Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię (1969)
- Stefan Kisielewski - Zbrodnia w Dzielnicy Północnej (1990)
- Janusz M. Korczak - Tajemniczy przyjaciel (1957)
- Anna Kormik - Kto się bał Stefana Szaleja? (1973)
- Tadeusz Kostecki - Kanion Słonej Rzeki
- Tadeusz Starostecki (Tadeusz Kostecki) - Plan Wilka (1956)
- Tadeusz Kostecki (Krystyn T. Wand) - Waza z epoki Ming (1959)
- Tadeusz Kostecki - Zaułek mroków (1956)
- Ryszard Wojciech Kowalski - W pogoni (1987)
- Barbara Krzysztoń - Agata (1974)
- Barbara Krzysztoń - Karolino, nie przeszkadzaj (1976)
- Jerzy Kulczyński - Direttissima (1986)
- Kazimierz Kwaśniewski - Śmierć i Kowalski (1962)
- Kazimierz Kwaśniewski - Każę aktorom powtórzyć morderstwo (1965)
- Kazimierz Kwaśniewski - Gdzie jest trzeci król? (1966)
- Kazimierz Kwaśniewski - Ciemna jaskinia (1968)
- Kazimierz Kwaśniewski - Zbrodniarz i panna
- Maria Lang - Dość zabójstw (1959)
- Gaston Leroux - Tajemnica żółtego pokoju (1960)
- Maurice Leblanc - Arsène Lupin, dżentelmen włamywacz (1957)
- Tadeusz Lembowicz (Wiesław Rogowski) - Złota czasza księcia Bogusława (1973)
- Tadeusz Lembowicz (Wiesław Rogowski) - Zaległy wyrok (1978)
- Philip MacDonald - Kto popełni zbrodnię? (1965)
- Ross Macdonald - Ruchomy cel (1970)
- Ross Macdonald - Sprawa Galtona (1973)
- Ross Macdonald - Pasiasty karawan (1974)
- Ross Macdonald - Lewe pieniądze (1976)
- Ross Macdonald - Z tamtej strony dolara (1978)
- Antoni Marczyński - Kłopoty ze spadkiem (1958)
- Ngaio Marsh - Szampańskie zabójstwo (1961)
- Ed McBain (Salvatore Lombino) - Szewska pasja
- James McClure - Lamparty północy (1984)
- Folke Mellvig - Strzały w Kalmarze (1960)
- Bruno Miecugow - Morderstwo w "Arce Noego" (1962)
- Aleksander Minkowski (jako Marcin Dor) - Major opóźnia akcję (1970)
- Artur Morena - Czas zatrzymuje się dla umarłych (1969)
- Hadżi-Murat Mugajew - Pan ze Stambułu (1969)
- Henryk Nakielski - Tajemnica krypty przeorów (1990)
- Ryszard Nakonieczny - Wysoka gorączka (1988)
- Barbara Nawrocka-Dońska (Barbara Nawrocka) - Zatrzymaj zegar o jedenastej (1973)
- Umberto Pesco (Ireneusz Iredyński) - Ryba płynie za mordercą (1959)
- Ellery Queen - Przeklęte miasto (1972)
- Patrick Quentin - Mój syn mordercą? (1964)
- Patrick Quentin - Człowiek w matni (1965)
- Patrick Quentin - Szatański spisek (1967)
- Patrick Quentin - Sześć tygodni w Reno (1969)
- Maciej Patkowski - Strzały w schronisku (1969)
- Bogomił Rajnow - Umierać tylko w ostateczności
- Noël Randon - Dwie rurki z kremem (1958)
- Noël Randon - Donoszę Ci, Luizo (1959)
- Noël Randon - Zbrodnia na konkurs (1962)
- Wirgiliusz Randoński - Cały ogień na Laleczkę (1961)
- Craig Rice - Róże pani Cherington (1958)
- Aleksander Rowiński - Świat się kończy (1972)
- Hans-Krister Rönblom - Śmierć w garnku (1962)
- Hans-Krister Rönblom - Senator powraca (1963)
- Karol Rudniewski - Czy pani wierzy w duchy? (1964)
- Zbigniew Safjan - Włamywacze (1971)
- Zbigniew Safjan - Strach (1973)
- Dorothy Leigh Sayers - Nieprzyjemność w klubie Bellona (1986)
- Helena Sekuła - Dziewczyna znikąd (1964)
- Helena Sekuła - Naszyjnik z hebanu (1967)
- Helena Sekuła - Tęczowy cocktail
- Julian Siemionow - Trzech z Wydziału Śledczego
- Jerzy Kwiryn Siewierski - Panią naszą upiory udusiły (1987)
- Jerzy Kwiryn Siewierski - Pięć razy morderstwo (1976)
- Georges Simenon - Maigret i trup młodej kobiety (1969)
- Georges Simenon - Niepokoje komisarza Maigret (1970)
- Georges Simenon - Tajemnica komisarza Maigret (1973)
- Georges Simenon - Bracia Rico (1973)
- Georges Simenon - Chińskie cienie (1990)
- Georges Simenon - Znajoma pani Maigret (1968)
- Władysław Skarbek - Złamany poker (1989)
- Wilhelmina Skulska - Słowo inspektora (1979)
- Wilhelmina Skulska - O włos od prawdy (1985)
- Wilhelmina Skulska - Sylwester inspektora Rogosza (1989)
- Charles Percy Snow - Śmierć pod żaglami (1961)
- Robert Louis Stevenson - Doktor Jekyll i pan Hyde oraz inne opowiadania (1958)
- Rex Stout - Detektywi i storczyki (1969)
- Arkadij i Boris Strugaccy - Sprawa zabójstwa (1973)
- Andrzej Strzelczyk - Zlecenie (1989)
- Paweł Szestakow - Labirynt (1969)
- Paweł Szestakow - Trzy dni w Dagezanie (1974)
- Danuta Ścibor-Rylska - Twarze
- Anna Śliwicka - Śmierć zjechała windą (1988)
- Jiří Štefl - Morderca dusz (1959)
- Dmitrij Tarasienkow - Kastet z dębowym listkiem (1971)
- Josephine Tey - Tam piaski śpiewają (1977)
- Josephine Tey - Bartłomiej Farrar (1978)
- Bohdan Władysław Tymieniecki - Heroina (1985)
- Allen Upward - Klub Domino
- Mika Waltari - Krwawy ślad, współcześnie "Kto zabił panią Skrof" (1968)
- Mika Waltari - Niebezpieczna gra, współcześnie "Błąd komisarza Palmu" (1968)
- Frances Shelley Wees - Wróg bez twarzy
- Herbert George Wells - Wojna światów
- Albert Wojt - Prawdziwy mężczyzna (1988)
- Detlef Wolff - Sędzia i jego ćpun (1988)
- Jacek Wołowski - Kryptonim "Proszek do prania" (1959)
- Jacek Wołowski - Oset pleni się w mroku (1963)
- William Irish - Pani Widmo (1963)
- Andrzej Wydrzyński - Pościg (1960)
- Andrzej Wydrzyński - Plama ciemności (1973)
- Andrzej Zbych - Bardzo dużo pajacyków (1968)
- Andrzej Zbych - Stawka większa niż życie (1969)
- Witold Zechenter - Avaxara (1958)
- Zygmunt Zeydler-Zborowski Spacer po suficie (1957)
- Zygmunt Zeydler-Zborowski - Czarny Mercedes (1958)
- Zygmunt Zeydler-Zborowski - Akcja Rudolf (1963)
- Zygmunt Zeydler-Zborowski (jako Tomasz Helner) - Komisarz Bonetti szuka Magdaleny (1968)
- Zygmunt Zeydler-Zborowski - Nawet umarli kłamią (1971)
- Zygmunt Zeydler-Zborowski - Brat Mikołaja (1974)
- Zygmunt Zeydler-Zborowski - Kot Leokadii Kościelnej (1975)
- Zygmunt Zeydler-Zborowski - Pasta do zębów (1979)
- Zygmunt Zeydler-Zborowski - Sekret Julii (1981)
- Zygmunt Zeydler-Zborowski - Major Downar przechodzi na emeryturę (1984)
- Krystyn Ziemski - Na gorącym uczynku (1976)
- Krystyn Ziemski - Tropami cieni (1978)
- antologia - Pod szlachetnym koniem (1963)
W przeciwieństwie do cyklu "Ewa wzywa 07", w serii z Kluczykiem pojawia się sporo tomików zagranicznych:
- Polska - 116
- Wielka Brytania - 37
- USA - 28
- Francja - 11
- Związek Radziecki - 5
- Szwecja - 4
- Czechy - 3
- Irlandia - 3
- Niemcy - 2
- Finlandia - 2
- Hiszpania - 1
- Bułgaria - 1
- Nowa Zelandia - 1
- RPA - 1
Napisane przez Zuzanka w dniu środa czerwca 2, 2021
Link permanentny -
Tag:
kryminal -
Kategoria:
Czytam
- Komentarzy: 2
W wikipedii Gołuski ma dwulinijkowy opis, skupiający się na przynależności historycznej i geograficznej. Że niby nie ma po co jechać. Otóż to absolutnie błędna interpretacja, albowiem - zwłaszcza późną wiosną - w Gołuskach można zanurkować w kolorze.
Wiało jak diabli. Ja nie skojarzyłam, jak bardzo, szczęśliwie TŻ skojarzył, a ponieważ zawsze w bagażniku na wszelki wypadek wozimy apteczkę i latawce, ja kręciłam się w tulipanach, a reszta wycieczki - w latawcach. Rolnik bronujący(?) pole miał rozrywkę, a my trochę walki, bo wypuszczone latawce nie chciały wracać. Jeden zadrapał palec Majuta, drugi pociął palec TŻ-u; wspominałam, że apteczkę też warto mieć.
I na finał - #rzepiara. Nic nie zdeptałam, słowo!
GALERIA ZDJĘĆ.
Napisane przez Zuzanka w dniu wtorek czerwca 1, 2021
Link permanentny -
Tag:
goluski -
Kategorie:
Listy spod róży, Wielkopolska w weekend
- Skomentuj
Prosta historyjka o Gatsbym, młodym millenialsie, który z prowincjonalnego college’u przyjeżdża wraz z dziewczyną, Ashleigh, do rodzinnego Nowego Jorku. Ashleigh ma zrobić reportaż ze znanym reżyserem, ale ten ma dla niej tylko godzinę, Gatsby planuje więc zwiedzanie najpiękniejszych dla niego okolic w mieście. Problem w tym, że a) leje, b) Ashleigh po kolei odwołuje kolejne spotkania, ponieważ jej spotkanie z reżyserem rozwija się w niespodziewanym kierunku - jest zaproszona na pokaz przed-przed-premierowy najnowszego filmu, z którego rozczarowany swoją pracą reżyser ucieka; dziewczyna szuka go wraz ze scenarzystą, z którym z kolei uczestniczy w kłótni ze zdradzającą go żoną; trafia na przyjęcie, gdzie poznaje znanego gwiazdora, w którym się od zawsze kochała, a i gwiazdor wydaje się być nią zainteresowany. Tymczasem coraz bardziej zrozpaczony Gatsby odwiedza brata, statystuje w filmie znajomego z liceum, gdzie odgrywa scenę namiętnego pocałunku z Chan, młodszą siostrą swojej licealnej miłości, zabiera Chan do muzeum, gdzie - miał nadzieję - spotka Ashleigh, ale zamiast tego spotyka krewnych i już nie ma wymówki, żeby nie pójść na eleganckie przyjęcie u matki. Jako że Ashleigh jest niedostępna, zabiera na przyjęcie tzw. eskortę, której płaci pieniędzmi wygranymi w pokera. Kiedy wreszcie Gatsby i Ashley się spotykają, już nie są tymi samymi osobami, co dzień wcześniej.
TŻ stwierdził, że to świetny film z roku 2000, nakręcony 20 lat później, z czym się zgadzam, ale zupełnie mi to nie przeszkadza. Timothee Chalamet jest świetny - wyluzowany i sfrustrowany jednocześnie, zagubiony i skoncentrowany, kiedy już rozumie, czego chce (tylko dlaczego ma 20 lat, za młody, za młody!), chemia między nim a Chan (Seleną Gomez) doskonała. Nowojorski światek odmalowany jest z dużą dozą ironii, to chyba jedyny wyczuwalny kawałek klasycznego Allena w całym przedsięwzięciu. I Nowy Jork - mimo deszczu #chcetam natychmiast; nie ważne, że największe wzruszenie mnie ogarnęło, jak zobaczyłam zegar przy zoo w Central Parku, który znam z “Pingwinów z Madagaskaru”, do zoo koniecznie.
Napisane przez Zuzanka w dniu poniedziałek maja 31, 2021
Link permanentny -
Kategoria:
Oglądam
- Skomentuj
Dellarobia Turnbow, pechowo obdarzona przez matkę dziwnym imieniem, została dość wcześnie osierocona i dość wcześnie założyła własną rodzinę, zachodząc przypadkiem w ciążę pod koniec liceum. Mieszka w domu wybudowanym przez teściów przy ich owczej farmie u podnóża Appalachów, zajmuje się dwójką dzieci i pomaganiem w gospodarstwie teściów, beznadziejna sprawa, znudzona szuka więc okazji do rozrywki, gdzie może. Umawia się z przypadkowo poznanym technikiem od telefonów w opuszczonej chatce w pobliskim lesie, żeby - mimo wahania - zdradzić męża i poczuć się tą śliczną dziewczyną, jaką chwilę temu była[1]. Nie dociera na miejsce, bo zmienia zdanie, gdy widzi zalew pomarańczowego blasku na zwykle szarozielonym wzgórzu. Kolor okazuje się być efektem niespodziewanej migracji monarchów, które zwykle spędzały zimę w Meksyku, ale, prawdopodobnie w wyniku klęsk żywiołowych - lawin błotnych, które zniszczyły wiele obszarów, zmieniły obszar zimowania. Na miejsce przybywa telewizja, nagle wyciągająca Dellarobię na podium i robiąca z niej lokalną bohaterkę 5-minutowej sensacji, przybywają entuzjaści, chcący uratować motyle np. dzierganiem włóczkowych motylków mających podnieść “świadomość” świata, wreszcie docierają naukowcy, którzy próbują dowiedzieć się, co jest przyczyną takiego zachowania, ale - ku zaskoczeniu Dellarobii - wcale nie zamierzają motyli ratować! Przybycie naukowców destabilizuje też pozorny ład w rodzinie Turnbowów - zadłużony teść chce wyciąć las, w którym osiadły motyle, teściowa jest wściekła z powodu zamieszania wokół synowej, a mąż zirytowany, że jego żona angażuje się w badania naukowe. Mieszkańcy miasta dzielą się na tych, którzy Turnbowom zazdroszczą, na tych, którzy są źli za zainteresowanie mediów czy na tych, którzy i dla siebie chcą na tym coś ugrać.
To książka o tym, że zmiany klimatu nie są już niepotwierdzoną hipotezą gdzieś w środowisku akademickim, tylko realnie dotykają mieszkańców niektórych okolic, powodując znaczące ruchy - migracje, ubożenie, konieczność zmiany dotychczasowego sposobu życia. Autorka świetnie wygrywa kontrast między mieszkańcami miasteczka, typowymi redneckami, a turystami, slacktywistami i naukowcami z zewnątrz. Dellarobia z zazdrością obserwuje drogie wyposażenie laboratorium i kosztowne ubrania czy osprzęt turystów, noszony przez nich z nonszalancją, jej nie stać na nowe kurtki dla dzieci, mimo że wyrosły ze starych. Zamiast szydełkować motyle z ruchem ekologicznym wielkomiejskich kobiet, spędza długie godziny na czyszczeniu i sortowaniu wełny z hodowanych owiec, żeby za pieniądze ze sprzedaży przeżyć do następnego sezonu i mieć na spłatę rat za zakupione maszyny. Przewrotna jest scena, kiedy aktywista, który przebył pół kraju, rozdaje mieszkańcom ulotki o niskoemisyjnym trybie życia, z których można dowiedzieć się, że latanie samolotami, jedzenie czerwonego mięsa i kupowanie nieetycznie produkowanych ubrań szkodzi środowisku. Dellarobia nigdy nie leciała samolotem, nie kupi nowego, oszczędniejszego samochodu, bo jej stary samochód jest sprawny, nie musi ograniczać mięsa, bo jada je głównie podczas uboju zwierząt na farmie, ubrania kupuje tylko z drugiej ręki. Sporo scen - przedświąteczne zakupy w sklepie “Wszystko za dolara”, kończące się kłótnią Dellarobii z mężem o sens wydawania ciężko zarobionych pieniędzy na byle jak wykonane badziewie czy wspomnienie o matce-krawcowej i ojcu-stolarzu, których wyroby widuje w second-handzie, bo mimo użytkowania dalej nadają się na sprzedaż w przeciwieństwie do tanich produktów z azjatyckich sweatshopów. Jednym z ważniejszych chyba wątków jest determinizm w życiu bohaterki - śmierć jej matki i gwałtowne zubożenie pozbawiło ją szans na edukację, którą chciała kontynuować, nieplanowana ciąża związała ją na stałe z rodziną męża i ich farmą; kontakt z naukowcami, w tym młodszymi od niej studentami, którzy nie musieli borykać się z trudnościami w dostępie do edukacji, boleśnie pokazał jej, jak wiele ścieżek w życiu było przed nią zamknięte z powodu miejsca urodzenia.
[1] Nie patrzcie na okładkę, to nie jest słodkie romansidełko. To kobieca powieść o codziennym brnięciu przez życie w patriarchalnym społeczeństwie, o obawach, utrzymaniu rodziny, nadziejach, oczekiwaniach i rozczarowaniu.
Inne tej autorki:
#54
Napisane przez Zuzanka w dniu niedziela maja 30, 2021
Link permanentny -
Tagi:
2021, beletrystyka, panie -
Kategoria:
Czytam
- Skomentuj
[16-23.05.2021]
Jest kilka miejsc w Poznaniu, gdzie o tej porze roku kwitnie różowe w obfitości. Na Hetmańską na Łazarz pojechałam specjalnie w poniedziałkowy poranek, przepełniona radością, że wreszcie - po pół roku home schoolingu dziecko moje wróciło w mury szkoły. Na krótko, bo najpierw nauczanie hybrydowe, potem egzaminy klas ósmych, ale wróciło. Kasztanowa alejka chyba jeszcze nie rozkwitła, sprzed lat pamiętam, że była znacznie bardziej różowa.
O, właśnie tak różowo pamiętam Hetmańską jak aktualnie wygląda Saperska, skrzyżowanie urokliwego folderu dewelopera, pokazującego luksusową dzielnicę w zieleni, malowniczo wklejoną w starą willową zabudowę i zawiedzionych nadziei. Bo niby wszystko się zgadza, ale w folderze nie widać wszechobecnego grodzenia, a różowe kasztany są nasadzone przez mieszkańców starej willowej zabudowy, którym “nowi” zajmują ulicę samochodami, bo deweloper skrzętnie uniknął budowy miejsc parkingowych [por. wechta rolna nielegalny].
Wreszcie Dębiec i wiotko sypiąca się z drzew przekwitająca sakura, a konkretnie kanzan, czyli wiśnia piłkowana.
GALERIA ZDJĘĆ.
Napisane przez Zuzanka w dniu sobota maja 29, 2021
Link permanentny -
Kategorie:
Fotografia+, Moje miasto -
Tag:
debiec
- Skomentuj
Zacznę od zastrzeżenia - to prawdopodobnie jest dobry serial, ale jest to serial nie dla mnie. Taki sam problem miałam z ”Królem” Twardocha, który był obiektywnie świetną i doskonale napisaną książką o przemocy, co mnie zbrzydziło i zniechęciło na tyle mocno, że więcej autora do ręki nie wezmę. Tu obiektywnie też serial jest świetnie zrealizowany, z doskonałą muzyką - i jak wspominam, że doskonałą, to rozmawiamy o The White Stripes, Nicku Cave’ie, Black Sabath, Radiohead, Joy Division, Arctic Monkeys czy Davidzie Bowie, z plejadą świetnych aktorów i ogromnym zapleczem kostiumowo-scenograficznym. Problem w tym, że to serial o grupie przestępczej i o przemocy, miejscami tak absurdalnej, że groteskowej. I jak w niektórych sytuacjach odczuwałam podczas oglądania jakieś pozytywne emocje, tak kolejne sceny skutecznie mnie z tych emocji odzierały, kiedy patrzyłam na kolejne zabójstwo, krzywdę czy nawet biznesową decyzję w postaci transportu 7 ton heroiny.
W czasie 1. wojny światowej bracia Shelby - Tommy, Arthur i Johnny wraz z krewnymi i znajomymi - zajmowali się kopaniem tuneli i neutralizowaniem bomb we Francji. Dalece nie wszyscy wrócili, a ci, którym się udało, latami borykali się z konsekwencjami psychologicznymi wojennego dramatu. Brak wsparcia od kraju, za który walczyli, odebrali dość osobiście i ramach swoiście pojmowanej rekompensaty zdecydowali, że wezmą sprawy w swoje ręce, załatwiając przeciwności losu za pomocą broni, między innymi żyletek i brzytew, umieszczonych w chętnie noszonych czapkach. W kolejnych sezonach rodzinny gang, prowadzony z różnym skutkiem przez Tommy’ego, przejmuje się bukmacherką, produkcją alkoholu i przemytem do Stanów Zjednoczonych, handlem narkotykami, zabójstwami na zlecenie, przejęciami terytorium przestępczego, kradzieżami, szpiegostwem czy polityką (gdzie tłoczno było od faszystów, bolszewików czy komunistów). Każdy sezon podlany jest obficie erotyzmem, bo żadna z postaci od tego nie stroni, a Tommy - grany przez zniewalająco błękitnookiego Cilliana Murphy’ego - to magnes na kobiety. Leje się alkohol, unoszą opary kokainy, wjeżdża heroina. Przemoc, krew, zemsta, porachunki - tyle tego jest, że w pewnym momencie staje się to nudne. Nieco serial balansują silne postaci kobiet - ciotki Polly, siostry bohaterów, Ady, żony Johnny’ego, Esme, byłej kurtyzany/księgowej Lizzie czy trenerki koni, May Carleton, ale to trochę za mało, żeby uczynić całość dla mnie strawną. Obejrzałam 5 dostępnych sezonów, mimo zastrzeżeń obejrzę i sezon 6 (finałowy), bo oczywiście syndrom sztokholmski.
Napisane przez Zuzanka w dniu piątek maja 28, 2021
Link permanentny -
Kategorie:
Oglądam, Seriale
- Komentarzy: 4
Ewa wzywa 07, zeszyt 131
Spis osób:
- kapitan Paweł Rukat, ps. Buldog - ani najstarszy, ani też najbardziej doświadczony, ale szef zespołu
- Jacek Kreubitner, ps. Panienka - choć żonaty od dwóch lat, nadal potrafi się zarumienić
- Michał Wolański, ps. Płetwa - 100 kg wagi, nieprawdopodobnie szybki mimo 45 lat, umie robić kółka z dymu
- Krzysztof, ps. Niania - rozwiedziony, ale nadal mieszka z byłą żoną, elegancki, pozornie życzliwie nastawiony do podejrzanych
- Leopold Adamiak - dzielnicowy, długi, chudy i wąsaty
- porucznik Urszula Husińska - chodzi na wszystkie akcje obyczajówki, także wtedy, gdy nie musi tego robić
- Zielonka Zdzisław - handlarz kaszą i jajami, ale też znany na rynku walut i drobnego przemytu
- Aniela Zielonka, ps. Mamuśka - żona Zdzisława, mimo wieku atrakcyjna[1]
- Cuprowa - chudy kobiecy szkielet, sąsiadka Zielonków
- Magda Zielonka - córka, studentka, lafirynda
- Edmund Brycz - inżynier architekt, kochanek Anieli[2] i Magdy, elegant i damski bokser
- Bryczowa - niewysoka, szczuplutka, z daleka wygląda na 18 lat
- Jan Szukalewski, ps. Docent - dystyngowany antykwariusz po trzech wyrokach
- Marcin Kaczorowski, ps. Ciuciek - długowłosy hippis z długimi, dziewczęcymi rzęsami, chłopak Magdy
- Pawlak - uczynny kelner z Kongresowej
- Piotr Kobzan, ps. Pan Piotruś - niewysoki, w przyciemnionych okularach, młodzik jeszcze, taki normalny
- Aneta Rakińska - dziennikarka z Wrocławia, spod kloszowej spódnicy prześwitują jej majtki
- Joanna Grzesiak - kurewka z dużymi łagodnymi oczyma spłakanej sarny
- Anka Kulczyk - dama lekkich obyczajów, często pracuje razem z Grzesiak w duecie
- Wieśka - 18-letnia sąsiadka Zielonków, śliczna, ale na jej twarzy widać niezrozumiałe zgorzknienie
- Marek - brat Wieśki, uciekł z poprawczaka
- doktor Ordzyński - emerytowany lekarz w szpitalu dla psychicznie chorych
- Halina Kobzan - piękna kobieta, choć ze schizofrenią[3]
Ekipa, znana ze “Święta kobiet”, rozwiązuje tajemnicę morderstwa zamożnego handlarza bazarowego. Dżentelmen został brutalnie stuknięty w głowę, a walory ukryte sprytnie w żyrandolu - skradzione. Małżonka denata jest zrozpaczona głównie kradzieżą i powtarza monotonnie, że na obiad jadł pyzy. Wątków jest kilka - łasa na pieniądze córka, wstydząca się rodziców, kuzyn z Wrocławia, któremu denat nie chciał pożyczyć na ślub, kominiarz, lokalne cwaniaczki, co wydaje się dobrym tropem, bo skradziona biżuteria właśnie u nich się zaczyna pojawiać. Niania i Płetwa jadą do Wrocławia, gdzie oczyszczają kuzyna z podejrzeń, ale w efekcie pomyłki pokojów Niania nawiązuje przypadkiem intymny kontakt z dziennikarką (klepiąc ją w goły tyłek, bo myślał, że to Płetwa). Co ciekawe, dziennikarka mimo zajścia zaczyna spotykać się z Buldogiem.
Mimo dużego dystansu narratora do śledztwa i sporej dozy humoru sytuacyjnego, sama sprawa jest dość ponura (zemsta za oszustwo, doprowadzenie do wyczerpania nerwowego, próbę samobójczą i nieumyślne dzieciobójstwo). Narrator to widzi i mimo że chwilę wcześniej śmiał się z zabawnych sytuacji, końcówka jest minorowa.
Się je: pyzy, wołowinę w czerwonym winie, szyneczkę ze świeżą sałatką.
Się kupuje: księgę I Cing, żeby mieć poradę w śledztwie.
Się przemyca: spodnie sztruksowe z Zachodu.
Się pije: “nalewkę” śmierdzącą karbidem, koniak.
[1] Sort of.
Wszedłszy do sąsiedniego mieszkania przede wszystkim zobaczyłem granatową, obcisłą bluzkę z. napisem Blue Jeans, która zdawała się pękać, rozepchnięta monstrualnymi, godnymi Felliniego cycami, leżącymi niemal na tłustych, rozlanych udach równie ciasno opiętych poplamioną spódniczką, jaką noszą nastolatki. Ręce z
trudem, jak mi się wydawało, mogły unieść złote pierścienie, obrączki i bransolety. Na krótkie, serdelkowate palce, z
brudem wrośniętym w skórę, z całą pewnością nie zmieściłaby się już żadna ozdoba. Masywne, czerwonosine
nogi obute były w lekkie brokatowo-złote sandałki. Głowa była uloczkowana. Twarz, w której wśród fałd tłuszczu z
trudem można było dopatrzeć się nosa i oczu, była jeszcze dodatkowo opuchnięta od płaczu. Miałem przed sobą panią Anielę Zielonkę.
[2]
(...) Otóż nasza podfruwajka Anielka, która w rzeczywistości dobiega już pięćdziesiątki, ma swego ukochanego - popatrzył, jakie to zrobiło na mnie wrażenie, a że milczałem, mówił dalej: - Ukochany ma około trzydziestki. Jeździ groszkowym fiatem 125p. Ma młodszą od siebie żonę. która pracuje jako lekarz w praskim szpitalu. Sam jest inżynierem architektem. Zawsze gdy pan Zdzich wyjeżdżał za interesami, inżynierek zjawiał się u pani Anieli. Sąsiedzi mi mówili, że muzyka, że pani Aniela pięknie śpiewa przy takich okazjach, że przez firankę widać czasem, jak nago tańczą. Ten inżynier to dewiant, bo raz. że ze znacznie starszą od siebie, a dwa, że baba brudna, brzydka i wulgarna. Ale widać taki jego gust. (...) pani Aniela, aby złapać humorek, musi sobie rąbnąć. Inżynierek robi to wszystko na trzeźwo. Ma dwoje dzieci, a żona - przynajmniej sądząc po zdjęciu, które miał razem z kartą wozu - jeszcze niejednemu by się spodobała. Ale on woli panią Anielę.
[3] Niestety, autor powiela szkodliwy stereotyp, że “schizofrenii się dostaje” w wyniku traumy.
Inne z tego cyklu tutaj.
#53
Napisane przez Zuzanka w dniu czwartek maja 27, 2021
Link permanentny -
Kategoria:
Czytam -
Tagi:
2021, kryminal, panowie, prl
- Skomentuj
Ewa wzywa 07, zeszyt 130
Spis osób:
- Kamila Wanacka - żona majora, mimo tureckiego kożucha łapie zimą grypę
- major Marek Wanacki - mimo 35 lat udaje 20-latka z gołą głową na mrozie, jeździ żółtą ładą (z przydziału)
- Zbigniew Bednarek (17 l.) - krótko ostrzyżony o pospolitej twarzy, po szczeniacku zaciąga się papierosem
- Janusz Kamiński, ps. “Cygan” - zabójczy wąs i śniada cera, w spojrzeniu cwaniacki spryt kogoś, kto wierzy, że wszystkich przechytrzy
- Jerzy Tomczyk - właściciel białego fiata, denat, śniada twarz z dużą, jasną blizną na czole, ciemne kędzierzawe włosy
- Ilona Tomczyk - była żona Jerzego, ekspedientka w DT Centrum, ładna, lecz despotyczna twarz o wąskich, zaciętych ustach
- Leśniewski - dyrektor Tomczyka, “na szczupłej, emanującej zdecydowaniem twarzy malował się wyraz pewności siebie, jaki daje władza”
- Agnieszka Bartczak - personalna, zadbana brunetka w wieku balzakowskim, pulchne upierścienione ręce i obfity biust
- dyrektor banku - opanowany, starszy pan o wyważonych ruchach
- urzędniczka - z twarzą ”obojętną obojętnością kobiety zmęczonej pracą zawodową i zajęciami domowymi”
- inżynier Jedliński - niemłody, szpakowaty o wyglądzie przedwojennego rotmistrza, który zamienił mundur na płaszcz burberry
- Piotr Zakrzewski - naczelnik wydziału kryminalnego, o wyglądzie wojskowego zakochanego w dyscyplinie i musztrze
- Henryk Siwek - właściciel warsztatu w Międzylesiu, smukła sylwetka wydawaje się należeć do kogoś młodszego niż twarz
- Olczak - taksówkarz, młody, dość przystojny blondyn o przylizanych włosach i płaskiej twarzy, kark masywny jak u przedwojennego rzeźnika
- prokurator Orłowski - Komenda Stołeczna, nadzoruje śledztwo ws. Tomczyka
- pułkownik Kołodziej - szef Wanackiego, wyraża zgodę na plan śledztwa
Zima, kiepskie warunki drogowe. W wypadku zostaje uszkodzony biały fiat, kierowca i pasażer lądują w szpitalu. Nie jest to jednak zwykła stłuczka, bo w bagażniku auta zostają znalezione zwłoki mężczyzny. Zamordowany, magister inżynier Tomczyk, pracował ostatnie trzy lata na kontrakcie na eksportowej budowie (jego szef enigmatycznie “wymienił nazwę kraju”) , dzięki czemu mógł pozwolić sobie na konto dewizowe, kupno mieszkania i zakupy w “Pewexie”. Właśnie rozwodził się z żoną i specjalnie dla niej planował zakup nowego auta, żeby podzielić w ten sposób majątek. Śledztwo idzie w kilku kierunkach - zemsta za donos na poprzedniego kierownika zagranicznej budowy, mord rabunkowy przy okazji zakupu samochodu na giełdzie (denat właśnie wypłacił dolary i bony), kradzież, która poszła w złym kierunku, wreszcie klasyczny motyw małżeński.
Się je: chleb z serem (bialym albo żółtym), dżem, jajecznica, miód, sadzone na kolację (chociaż na ser major nie może już patrzeć, a o wędlinie nie ma mowy), pomidorową z ryżem, mielony z marchewką i kompot z jabłek (luksusy na milicyjnej stołówce).
Się pali: papierosy oraz cygaretki (przyjemny, aromatyczny zapach).
Bawiąc-uczyć: inżynier Jedliński wygłasza perorę o tym, jak źle i trudno jest Polakom za granicą, zwłaszcza w krajach o “przedziwnym cocktailu nowoczesności ze skrajnym zacofaniem i fanatyzmem, którego nie jesteśmy w stanie zrozumieć, ponieważ po prostu nie mieści się w naszej mentalności”.
Obyczajowo: żona Wanackiego jest chora, teściowa niechętnie pomaga przy dziecku (odbiera z przedszkola) i wraz z żoną “nabuntowują” dziewczynkę, że ojciec za długo pracuje.
Inne tej autorki tu, a inne z tego cyklu tutaj.
Napisane przez Zuzanka w dniu środa maja 26, 2021
Link permanentny -
Kategoria:
Czytam -
Tagi:
2021, kryminal, panie, prl
- Skomentuj
Ewa wzywa 07, zeszyt 130
Spis osób:
- kapitan Andrzej Zawadzki - KG MO, funkcjonariusz z tajemnicą
- Janeczka - sekretarka Zawadzkiego, zaparza kawę, jak zwykle pogodna i zadowolona z życia
- Roman Gutmann - podejrzany o twarzy podstarzałego playboya
- Marian Kot - wspólnik Guttmana, przyjaciel i alibi, tyle że niedostępny, bo za granicą
- Jerzy Malec - źródło informacji w sprawie Guttmana, denat
- sierżant Kamiński - najbliższy współpracownik Zawadzkiego, stażysta
- Tomasz Szlenk - pracownik Centrali Handlu Zagranicznego, znajomy Zawadzkiego
- kapral Milecki - zarządza ekipą na miejscu zbrodni
- Kawecki - internista, lekarz wezwany do przeziębienia, znajduje denata
- Hanka - żona Zawadzkiego, nie odzywa się, ale istotna dla fabuły
- Wacław Weber - przyjaciel Zawadzkiego, wypielęgnowany i ubrany jak z żurnala
- major Marek Adamiec - szef Biura Kryminalnego KG MO, musi podejmować trudne decyzje
- porucznik Bolesław Kalicki - niezwykle skromny, słynie ze swojego opanowania i dobrego humoru
- kapitan Bartczak - przejmuje od Zawadzkiego śledztwo w sprawie Szlenka
- Józef Musiał - zarządza warsztatem Gutmanna, niezwykle sprytny człowiek z dwoma wyrokami na koncie
- Władysław Adamiak - młody na warsztacie, nieco gadatliwy
- Stanisław Lipiński - znajomy Hanki Zawadzkiej, niezbyt sprawny w finanse
- Lewandowski - eks-student, okradał gości hotelowych w Wielkiej Brytanii
- Alfred Balicki - szwagier Gutmanna, posiadacz willi w Trójmieście
Kapitan Zawadzki uczestniczył w rozbiciu szajki przemytniczej, transportującej z Węgier do Polski złoto. Problem w tym, że wprawdzie udało się kanał przerzutowy zamknąć, ale mimo współpracy z jednym z przestępców, nie udało się złapać prowodyrów. Kapitan traktuje sprawę osobiście, zwłaszcza że najpierw ktoś zabił donosiciela, a następnie znajomego Zawadzkiego, przypadkiem zaplątanego w sprawę. Tym bardziej dziwne się wydaje zachowanie kapitana, który nagle wydaje się śledztwem niezainteresowany ku zgorszeniu podwładnego[1]. Dodatkowo zwierzchnik Zawadzkiego dostaje anonim, sugerujący, że kapitan szantażował donosiciela i uzyskiwał od niego gratyfikację finansową. Zawieszony w czynnościach funkcjonariusz podejmuje własne śledztwo również dlatego, że ktoś porwał jego małżonkę i zagroził jej śmiercią. Tytuł dotyczy niskiego ciśnienia w deszczowym sierpniu.
Bawiąc-uczyć: co to jest letraset.
Się pali: tak, niektórzy nawet zagraniczne.
Się pije: znakomity koniak, winiak, Vodka dry, bo ”inspektor postanowił godnie zaprezentować polską milicję. Wie pan zapewne doskonale... wódka z odrobiną wytrawnego Martini”.
Się je: stek, puszki z bułgarskim gulaszem.
[1]
- Dochodzi ósma. Chyba skończycie przed dziesiątą?
- Chyba tak.
- Świetnie. Ja... no cóż... ja... chyba już pójdę.
- Ależ. panie kapitanie - Kamiński popatrzył na niego osłupiały - zostały przecież przesłuchania, niedługo ma dzwonić lekarz, jest mnóstwo roboty...
- To prawda. Ale przecież wy tu będziecie. Poradzicie chyba sobie z takimi drobiazgami. Jeżeli nie, to oczywiście zostanę.
- Panie kapitanie - Kamiński mówił teraz bardzo cicho - to przecież nie o to chodzi...
- A o co?
- No, tak się po prostu nie robi.
- A dlaczego nie? Słuchajcie, sierżancie - podszedł bliżej do swojego podwładnego i powiedział zniżając głos - naprawdę nie wiem, o co wam chodzi. Została tylko normalna, rutynowa robota chyba dacie sobie radę beze mnie? Macie mój numer telefonu - jak będzie coś ważnego, zawiadomicie mnie i jak będzie trzeba, przyjdę. Jest ósma dzisiaj i tak nie będziemy już nikogo przesłuchiwać. O co więc chodzi?
- Właściwie o nic, panie kapitanie. Tylko o zasadę.
- A! Rozumiem. Urażona ambicja. Biedny stażysta, któremu każą odwalać czarną robotę. O to chodzi?
- Nie tylko...
- No to powiedzmy, że kiepsko się czuję, że miałem ciężki dzień i że najzwyczajniej w świecie mam ochotę pójść do domu. To wam wystarczy?
- Nie. I nie tylko mnie nie wystarczy! - Kamiński nie ukrywał już swojego oburzenia.
- Mało mnie to obchodzi. Nie będę się przed wami tłumaczył. Ani przed nikim innym. Czekam na telefon. Do widzenia.
Inne tego autora:
Inne z tego cyklu tutaj.
Napisane przez Zuzanka w dniu wtorek maja 25, 2021
Link permanentny -
Kategoria:
Czytam -
Tagi:
2021, kryminal, panowie
- Skomentuj
Dużo chodzę. Bo nareszcie pogoda się zrobiła odpowiednia. Bo długo jest jasno, a przy moim SAD jak jest jasno, to przypominam chomiczka w kołowrotku i chodzę, dopóki się nie zmęczę. Bo muszę rozchodzić stres. Bo jak chodzę, to mi się dobrze myśli. Bo plecy mniej bolą niż przy całym dniu przed komputerem.
Zwykle kręcę się po pobliskiej Dębinie, ale czasem idę w losowe miejsce, może coś ciekawego znajdę. I tak wróciłam do dębieckiego fortu IXa, który wiosną - w przeciwieństwie do jesieni sprzed kilku lat - wygląda zaskakująco z pełną fosą. Przez kilka minut poczułam, jakbym po pół roku pandemicznego zamknięcia dostała w prezencie wycieczkę w piękne miejsce, a do tego kwadrans spacerkiem od domu. Czego tu nie lubić, zwłaszcza że wiosna, ptaki i kwiaty. Fort można obejść dookoła, żeby wejść do środka trzeba trochę brawury i bezczela, ale ładne widać i zza płotu. To mniej ładne - śmieci - niestety też.
GALERIA ZDJĘĆ.
Napisane przez Zuzanka w dniu sobota maja 22, 2021
Link permanentny -
Kategorie:
Fotografia+, Moje miasto -
Tagi:
debiec, forty
- Skomentuj
