Więcej o Fotografia+

Kawałki Poznania odcinek 17

13.10.2023 - 9.03.2024

Witam Sz. P. w kolejnej notce, o którą nikt nie prosił, ale należy mi się jak kotu miska. Lubię patrzeć, jak się zmienia miasto, czy to w mikroskali pogody - w słońcu i deszczu, czy pór roku, czy w skali makro, kiedy coś znika, a coś innego powstaje. Nowe murale, nowe domy, nowy bruk i kot spotkany na spacerze.

GALERIA ZDJĘĆ i więcej kawałków Poznania: listopad 2020 (1), listopad 2020 (2), listopad 2020 (3), grudzień 2020 (4), luty 2021 (5), maj 2021 (6), maj 2021 (7), październik 2021 (8) luty 2022 (9), marzec 2022 (10), październik 2022 (11), styczeń 2023 (12), kwiecień 2023 (13), styczeń 2024 (14), grudzień 2024 (15), grudzień 2024 (16) .

Napisane przez Zuzanka w dniu sobota marca 15, 2025

Link permanentny - Kategorie: Koty, Fotografia+, Moje miasto - Skomentuj

Na miejscu i na wynos

O tym, czy człowiek swoje przeżył, mówi dla mnie to, że ma się Swoje Miejsca. Swoją piekarnię, restaurację z makaronem, ulubioną sałatkę, typ gąbki do mycia naczyń, stoisko z warzywami i drugie z kwiatami na ryneczku, palnik na kuchence i śniadaniownię, gdzie jest się witanym i można usłyszeć “No bez państwa to nie ma soboty”, kiedy przyjeżdżam z eloyem (albo sama) po odwiezieniu nastolatki na sobotni basen. Kiedyś miałam kartę VIP w “Republice Róż”, ale to było przed pandemią i teraz już nie wydają śniadań, więc rzadko bywam, za to od niedawna też jestem posiadaczką karty VIP w “Pyra Barze”, kto chce mnie dotknąć? Pozbierałam rozsypane z kilku ostatnich lat namiary na miejsca, gdzie jadam częściej i zupełnie epizodycznie, o niektórych pisałam, ale warto odświeżyć. I nie, to nie są wszystkie pod- i poznańskie restauracje i inne przybytki kulinarne, w których jadałam, wybór przypadkowy, niektóre zdjęcia są z 2020.

Cukiernia Beza - Za Groblą 5/14. Bezy słodkie i wytrawne, można ze sobą, można na miejscu.
Pyra Bar - Strzelecka 13. Wszystko z ziemniaka. Kiedyś jadałam placki ziemniaczane “Korsarz” z sosem z tuńczyka, ale już nie ma w ofercie, więc przerzuciłam się na zapiekankę z łososiem i porem “PyrSalomon”. PS Bierzcie małe porcje, duże są dla odważnych.
Tapasta - Kwiatowa 3/3. Pasta fresca, czasem skuszę się na coś sezonowego, ale zwykle wracam do tagliatelle z chorizo i groszkiem. Oraz desery <3
Szarlotta - Świętosławska 12. Śniadania.
Plan - Za Groblą 2/1. Śniadania i ciasta, wegańskie i wegetariańskie, ale można domówić jajko. Poszłam w nagrodę po pierwszej mammografii (wszystko w porządku!).
Brzask - rynek Wildecki 3a. Najlepsze śniadania.
Ratajska Kuchnia i Wino - Osiedle Czecha 5a. Krótka karta, ale same pewniaki.
Madara Ramen - Święty Marcin 43.
Do Środka - ul. Śródka 6, azjatycka
JemSushi - Krysiewicza K9. Nie jem sushi, ale mają ramen i curry.
The Mexican - Kramarska 19. Uwaga na sernik - bywa wystrzałowy.
Lavenda Cafe & Lunch - ul. Wodna 3/4, śniadania.
Mai Pen Raj by Gotuyam - ul. Św. Marcin 34, azjatycka
Monal - Głogowska 170. Indyjska.
Bratanki Bistro & Bar - Różana 15/17. Węgierska.
Kaferdam - Grobla 30. Śniadania, ciastka i kawa. Tłoczno.
Tawerna Grecka Santorini - Woźna 9
Coś do kavki - Poznańska 29A/6, Łęczyca. Śniadania i słodkie.
Cafe Pomarańczarnia - Kwiatowa 11. Kawa i podobno śniadania.
Ot.Warta - Piastowska 71, tuż przy osiedlu w stronę Warty albo Wartostradą. Latem śniadania.
Bankcook - Św. Marcin 58/64 oraz Szamarzewskiego 17
Niezły Meksyk - Różana 15. Meksykański street food, regularnie jadam.
Tashi Momo - Wawrzywiaka 22/2. Tybetańska, autorskie menu. Raczej nie do częstego odwiedzania.
Chilli Masala - Polna 40. Indyjska, bardzo przyjemna.
Taj India - Wiankowa 3. Indyjska, numer jeden w Poznaniu.
Pączuś i Kawusia - rynek Łazarski 8. Autorskie pączki, codziennie inne.

Aksara - Szamarzewskiego 23. Balijska, smakuje jak w Azji.
Yetztu Poznań Ramen Noodles - Krysiewicza 6. Najlepszy ramen.

Tapasta, tagliatelle z chorizo

Bistro Brzask

Jem Sushi

PyraBar

Niezły Meksyk

Beza

Taverna Santorini

Plan / Ratajska

Tashi Momo

Madara Ramen / Do Środka / Jem Sushi

Chilli Masala

Satorini / Coś do kavki / Ot.Warta

Yetztu

Niezły Meksyk / Yetztu / Aksara

Pączuś i Kawusia

GALERIA ZDJĘĆ.

Napisane przez Zuzanka w dniu niedziela marca 2, 2025

Link permanentny - Kategorie: Fotografia+, Moje miasto - Komentarzy: 3

Przysypało

[2024-2025]

No dobrze, zanim śnieg zamieni się w brudne błocko, przez chwilę bywa całkiem ładnie. I nawet czasem świeci słońce. Słowa kluczowe: okiść i śryż.

GALERIA ZDJĘĆ

Napisane przez Zuzanka w dniu czwartek lutego 27, 2025

Link permanentny - Kategorie: Fotografia+, Moje miasto - Komentarzy: 2

Ile jeszcze…

[2022 - 2024]

Tak, doskwiera mi zima, głównie psychicznie, bo już nawet nieśmiało widzę jasno za oknem, kiedy kończę fedrowanie pekabu i mogłabym iść w świat. Ale nie idę, tylko narzekam. Wytrzymajcie ze mną jeszcze trochę. Na ten czas zapasy kolorów z rodzinnej miejscowości męża, głównie z ogrodu babci I., trochę z miejskich ulic, znad jeziora, na które koniecznie latem i drobny (chociaż oczywiście już pokazywałam) dodatek w postaci punktu widokowego w Czarnkowie.

GALERIA ZDJĘĆ (dużo!).

Napisane przez Zuzanka w dniu sobota lutego 22, 2025

Link permanentny - Kategorie: Listy spod róży, Fotografia+ - Tagi: czarnkow, polska, trzcianka - Skomentuj

Wiosno, ty wiesz co

[6.08.22 / 21.05.23]

Nie mogę doczekać się momentu, kiedy zielone ruszy, a ja w ślad za zielonym, może nawet w towarzystwie. Zdecydowanie za rzadko jeżdżę na Cytadelę, gdzie wiśniowe drzewa, tulipany, cmentarze, kasztany, rzeźby, WIEWIÓRKI, pokazy psiej akrobatyki czy zwyczajnie dookoła i przez środek. Gurls, kto ze mną?

GALERIA ZDJĘĆ.

Napisane przez Zuzanka w dniu wtorek lutego 18, 2025

Link permanentny - Kategorie: Fotografia+, Moje miasto - Tag: cytadela - Skomentuj

U sąsiadów w Puszczykowie, odc. 2

[2023-2024]

Tak to jest, jak człowiek sobie naobiecuje cudności na lato - a to że będzie chodzić na długie spacery, wyjeżdżać na weekend tu i ówdzie, wcześnie wstawać i inne takie. A potem zwyczajnie nie, bo milion wymówek. Na Puszczykowo miałam ambitne plany, nawet wydrukowałam sobie mapki, a przez ostatnie dwa lata wychodziło jak zwykle - czasem zakupy w Arturo, czasem lody u Kostusiaków (czy Kostusiakowej?), czasem bułeczki w piekarni. Zawsze miło. Nie tak jak dziś, kiedy przepiękny puszysty śnieg i oślepiające słońce przesiedziałam przed służbowym komputerem. Po co nam Paryż, poziomki i architektura secesyjna, ech.