Menu

Zuzanka.blogitko

Ta ruda metalówa, co ma bloga o gotowaniu

Tłumoczki

Dzwonił telefon. House odbiera i zwraca się do rozmówcy "Mom".
- Who's that? (Kto to był?)
- Angelina Jolie. I call her Mom. (Angelina Jolie, dzwoniłem do jej matki).

Napisane przez Zuzanka w dniu wtorek stycznia 29, 2008

Link permanentny - Kategoria: Śmieszne - Komentarzy: 6


Little boxes on the hillside

Kot z wenflonem w tylnej łapie siedzi na szczycie regału z CD (wysokość regału 180 cm, szerokość 15 cm, rozważam rozłożenie poduszek pod spodem). Kot jest bardzo dzielny. Ja znacznie mniej.

Jakby ktoś do zdrowego kota chciał otwieracz do butelek w kształcie kotłapki, to tu są [link nieaktualny - 2017].

Poza tym czytam trzy książki na raz, nie, cztery - Frances Mayes (uwielbiam co drugie zdanie), Nowego Mikołajka 2 (przyzwoicie), Forever Summer Nigelli (nie cierpię przepisów w drugiej osobie), Mam łóżko z racuchów (jeszcze nie zdecydowałam, czy mi się podoba), oglądam po raz kolejny Scrubsy z DVD (nieodmiennie kocham), przeplatając to Weedsami (bardzo odświeżające), Housem (jakby ten cały medyczny bełkot wyciąć, byłoby znośne), Prison Breakiem (z przyzwyczajenia, no ale phleeze), LWord (bardzo ładny 5. sezon) i innymi takimi, tyle że nie umiem ubrać w słowa tego, co czytam, oglądam czy nawet myślę. Zlewam to, co się dzieje na zakładzie, I'm above. Już nawet nie czekam na wiosnę.

EDIT: Pięć książek. Zaczęłam też "13 dzień tygodnia", ale gdzieś go posiałam w łóżku.

Napisane przez Zuzanka w dniu poniedziałek stycznia 28, 2008

Link permanentny - Kategorie: Przydasie, Koty - Skomentuj


Ota Pavel - Jak tata przemierzał Afrykę

Ota Pavel refleksyjnie i melancholijnie, ale tym razem bez wojny. Kilka opowiadań o powojniu i układach partyjnych w socjalistycznej Pradze, historia wędrówki ojca po Afryce (lekko pisana, choć ciężka) i sporo historii o tym, jakie to Czechy, a zwłaszcza czeskie góry, są piękne. I jak dobrze być Czechem.

Inne tego autora tu.

#3

Napisane przez Zuzanka w dniu poniedziałek stycznia 21, 2008

Link permanentny - Kategoria: Czytam - Tagi: 2008, beletrystyka, opowiadania, panowie - Skomentuj


Konkurs na mikser

Konkretnie dla mnie. Mam starego Zemlera (umiał mleć, ale już nie), który ubija pianę i robi ciasto oraz oryginalnie umiał (bo, jak wspomniałam, już nie - wydziela swąd i się nożyki nie kręcą) zmielić cebulę, zrobić koktajl z truskawek czy co tam w naczyniu rozprowadzić na paćkę. Co chcę:

  • coś małego i nieskomplikowanego (jeden korpus, ewentualnie wysokie naczynie z nożykiem na dnie czy miska do tego),
  • żeby mieliło mięso, cebulę, warzywa na paćkę i umiało np. takie kotlety ukleić - miskę może mieć własną, ale nie musi,
  • miało końcówki do mieszania ciasta i bicia z przeproszeniem piany,
  • umiało pokroić warzywa w wiórki czy inne nie za duże kawałki,
  • zmielić czekoladę, orzechy czy migdały,

Wstępnie rozważałam Brauna Miltiquicka, bo ma ładną reklamę, ale przeraziła mnie liczba dostępnych końcówek do wyboru. Nie umiem wybierać i nie chcę dokupywać co chwila nowego cudu. Kitchenaid odpada, bo za wielki, a poza tym no jak rany nie dam 2,5k zł za coś, co zrobi ciasto, a i to leniwie. Any hints?

Napisane przez Zuzanka w dniu poniedziałek stycznia 21, 2008

Link permanentny - Kategoria: Przydasie - Komentarzy: 9



7 lat w Tybecie

No, prawie. Wczoraj minęło mi 7 lat na Fabryce. Padło dużo pytań, z których za zabawne uznałam pytanie o to, czy to były lata chude, czy tłuste. I mała dyskusja, po ilu latach następuje wypalenie zawodowe. I które to już u mnie (nie bez kozery powiem "pińcet").

Napisane przez Zuzanka w dniu piątek stycznia 18, 2008

Link permanentny - Kategoria: SOA#1 - Komentarzy: 1


Jeden kolor czerwony

Poszłam do pracy w czerwonym pantoflach, na tyle czerwonych, że nerdy[1], którym zasadniczo na codzień wszystko jedno, czy jestem garbata i mam na sobie worek, zaczęli zdradzać zainteresowanie.


- Ładne buty, Zuza! Takie... czerwone i błyszczące.
- Dzięki.
- Jakbyś jeszcze miała taką czerwoną sukienkę, to...
[Hm, to jakbym mogła wyglądać? Lady in red? Czerwony Kapturek?]
- ... wyglądałabyś jak ta laska z Matriksa!"

Opowiadam TŻ-u. Dojeżdżam do początku porównania. TŻ: "Co, porównał Cię do laski z Matriksa? A bo to ja nerdów nie znam?"

[1] Prawidłowe skojarzenie to Dorotka z Kansas.

Napisane przez Zuzanka w dniu piątek stycznia 18, 2008

Link permanentny - Kategorie: SOA#1, Śmieszne - Komentarzy: 5


Henning Mankell - Psy z Rygi

Zdecydowanie bardziej lubię, jak akcja kryminału dzieje się w Szwecji niż jak komisarz Wallander nadludzkim wysiłkiem ratuje w tym przypadku jedną z republik nadbałtyckich. Do brzegów Szwecji dopływa ponton ze zwłokami dwóch mężczyzn, cały ładunek okazuje się być mocno zagraniczny, a w ślad za zwłokami przylatuje z Łotwy major Liepa, który w Szwecji usiłuje wyśledzić, skąd ciała łotewskich gangsterów tu dotarły. Łotysz pali jak smok, słabo (tak jak i Wallander) mówi po angielsku, ale dogadują się nieźle, na tyle nieźle, że kiedy Wallander dowiaduje się, że po powrocie na Łotwę major Liepa zginął, jedzie ratować świat. Podczas ratowania świata poznaje wdowę po majorze, Bajbę (albo Baibę, bo różne książki tłumaczyli tłumacze i się ewidentnie nie dogadali), co będzie miało niejaki efekt na następne części.

Wadą części dziejących się poza Szwecją jest zbyt duża dawna nierealizmu. Jakoś trudno mi uwierzyć, że Mankell spędził na Łotwie trochę więcej niż kilka dni na początku lat 90. i że na czymś więcej niż na tej podstawie powstał brzydki, zimny i mocno jeszcze socjalistyczny obraz Łotwy po pieriestrojce. Byłe służby specjalne rządzą krajem, nie ma prawa ponad KGB, puste sklepy i restauracje, zindoktrynowane społeczeństwo z bardzo backgroundową opozycją, kobiety zawinięte w chusty i kożuchy i inne takie. Nie, zdecydowanie lepsza jest Szwecja, gdzie Volvo jest samochodem ekonomicznym.

Inne tego autora tutaj.

#2

Napisane przez Zuzanka w dniu czwartek stycznia 17, 2008

Link permanentny - Kategoria: Czytam - Tagi: 2008, panowie, kryminal - Komentarzy: 1



Wojna światów - następne stulecie

Po pełne spoilerów streszczenie zapraszam na filmpolski.pl. Również mocny kontrapunkt dla tych, co Wilhelmiego kojarzą tylko z rolą Stanisława Anioła z "Alternatyw 4". Pesymistyczna wizja tego, co będzie, jak pokojowo (choć spożywczo) nastawieni Marsjanie przylecą na Ziemię i trafią do państwa o ustroju totalitarnym. Łatwo tłumaczyć pokojową inwazją każde zarządzenie, jeszcze łatwiej zarządzać ludźmi, mając kogoś z autorytetem w publicznej telewizji. Niestety, autorytet kończy się po wyłączeniu kamery, a silny showman jest tylko marionetką, którą ktoś wyżej manipuluje za pomocą bólu, strachu i nadziei. Pointa dwuznaczna, mniej dwuznacznie wychodzi, kto jest optymistą (TŻ, zakończenie realne - tak naprawdę wszystko to fikcja zaaranżowana dla telewizji), kto pesymistą (ja, zakończenie mistyczne, acz niepozytywne).

Set aktorski jak we wszystkich filmach z epoki - Wilhelmi w roli showmana Idema, karły, podające paszport w Misiu, w roli Marsjan, Drzewicz jako terrorysta-amator, Janda nieustannie jest obiektem pożądania. Tym bardziej bolesny jest kontrast między polskim światem komedii i Szulkinem.

Napisane przez Zuzanka w dniu wtorek stycznia 15, 2008

Link permanentny - Kategoria: Oglądam - Skomentuj