Więcej o prl

Zygmunt Zeydler-Zborowski - Szantaż

W życiu Pawła, znanego i szanowanego chirurga, wszystko się doskonale układa - operacje się udają, związek z Anną również, kroi się wyjazd zagraniczny. Wtem na stole umiera mu pacjent, młody chłopak z zaawansowanym nowotworem, nie było dobrych rokowań, ale i tak Paweł bardzo to przeżywa. Od tego momentu wszystko się sypie - umierają ludzie, operowani z sukcesem i dobrymi rokowaniami, jedna z pielęgniarek wyznaje mu miłość i po odrzuceniu oskarża o gwałt[1], wreszcie mąż Joanny, koleżanki z pracy, robi mu awanturę z zazdrości[2]. Kiedy pod nożem umiera siostrzenica Anny, Paweł się załamuje i rezygnuje z pracy. Upija się z nielubianym znajomym, idzie do kina i siada koło atrakcyjnej panny Leny, z którą idzie na kolację i po oczywistym rozwinięciu fabularnym (Lena staje przed nim naga) ucieka. Wtem ktoś go szantażuje na 50 tysięcy, a okoliczności zmuszają do wystawienia recept na opiaty w celu uzyskania pieniędzy. Przyjmuje więc propozycję Joanny, żeby poszedł do pracy w ściśle tajnym wojskowym projekcie. I jak Paweł jest idiotą, tak Anna myśli trzeźwo. Wprawdzie mąż ją okłamuje, ale konsultuje dziwne zbiegi okoliczności z koleżanką, która ma męża w milicji i tym tropem trafia do naszego znajomego, Stefka Downara[3], który sprawę… ignoruje. Dopiero gdy kolega po fachu, rozpracowujący piękną Lenę i gang przemytników, dzieli się informacjami, Downar łączy dwie sprawy ze sobą.

Jaki to jest fabularnie głupi kryminał. Tajemnicze śmierci zdrowych ludzi w szpitalu jest nie do wykrycia (dziecko na stole operacyjnym zostaje porażone prądem z nieuziemionego sprzętu, co ordynator kwituje, że w innym szpitalu mają też nieuziemiony, a zejścia śmiertelne zdarzają się im raz na dziesięć razy). Stasiak, oficer kontrwywiadu, udaje Niemca na tyle niezdarnie, że daje się podejść najpierw sprytnej dziewczynie, potem przemytnikom. Mam wrażenie, że autor zamiast na logice[4] skupił się na kulinariach, ponieważ bohaterowie kupują, gotują i jedzą na bogato:

• W „Delikatesach” kupiła piętnaście deka szynkowej kiełbasy, pół ćwiartki masła i paryską bułkę. Miała w domu kilka jajek, dżem, trochę szczypiorku, który został ze śniadania. (...) w SAMie na rogu Żurawiej pudełko szprotek i pół razowego chleba, szarlotki z kremem, bochenek chleba i dwa pęczki rzodkiewek, Udało mi się dostać ćwiartkę masła (!)
• barszcz w “Cristalu”, jarski obiad w restauracji „Zdrowie”,
• do pracy się szykuje kanapki w pergaminie
• się pije wódkę pod śledzia, koniak, oryginalnego “burgunda” do pieczystego, “Martela”
• Mam w domu puszkę gulaszu, sałatę, rzodkiewkę, chleb, masło. (...) Świeżutka szynka, pasztet z gęsi, sałatka z majonezem, sardynki, parę gatunków sera, a do tego butelka „Żubrówki”. I wódka. Kawa, keks i wino.
• Smażyła rumsztyki z cebulką.
• Pili zsiadłe mleko i jedli jajecznicę ze szczypiorkiem.
• Zdobyłam trochę szynki, mam ser, puszkę tych bułgarskich bakłażanów.
• Kupili pieczywo, masło, ser, trochę wędliny, kilka ciastek i dziesięć butelek lemoniady.
• Kawa, chleb z marmoladą [w areszcie].
• Paweł poszedł do wskazanej przez Stasiaka restauracji, zjadł serdelki z kapustą.

Się pali: camele.

[1] Jest to absurdalnie słaby wątek (nie żeby inne były sensowne). A potem przekonanie, że każde zgłoszenie przemocy to zemsta wrednej baby.

[2] Robi awanturę listownie, po czym spotyka się z Pawłem i mówi, że to Joanna chce w nim wzbudzić zazdrość i wysyła w jego imieniu listy. Oczywiście wyjaśnia się to w toku fabuły, ale w tym momencie to tak trochę say what?.

[3] Downar czekał na nią. Był jak zwykle bardzo elegancki. Miał na sobie jasnopopielaty, świetnie skrojony garnitur, który podkreślał jego męską, mocno opaloną twarz. Pachniał wodą kolońską i dobrym tytoniem.

[4] Śzvrepv j fmcvgnyh (mnovwnł bfmnynłl m żnyh zężpmlman, xgóerzh cemlcnqxbjb Cnjrł bcrebjnł żbaę v flan, orm fhxprfh) avr zvnłl mjvąmxh m nsreą fmcvrtbjfxą, anxeępbaą cemrm hqnwąpą cemlwnpvółxę Wbnaaę.

Inne tego autora tu.

#92

Napisane przez Zuzanka w dniu czwartek listopada 28, 2019

Link permanentny - Kategoria: Czytam - Tagi: 2019, panowie, prl, kryminal - Skomentuj

Ewa wzywa 07 22-23-24

Emilia Cassa-Kasicka - Krzyk w nocy #022

Spis osób:

• Pietrzakowa - lubi postawić na swoim, sąsiadka Kuchów
• Pietrzak - z zawodu introligator, ale zaryzykował i został prywaciarzem
• Karol Kuch - z zawodu dyrektor, poszukiwany najpierw przez szofera, potem przez milicję
• Irena Kuchowa (35) - piękna, ale podobno niewierna, córka sławnego architekta Moliny
• major Krupczyński - lubi samodzielność podwładnych, ale lubi też wydawać polecenia
• porucznik Piotr Sępołowicz - śledczy, żonaty, co istotne dla fabuły
• dyrektor naczelny - nie puścił Kucha na delegację, co rozpętało całą falę zbrodni
• Jadwiga Mędrzanka - sekretarka Kucha, podobno prześladowana przez Pyzika
• Jan Pyzik - inżynier wynalazca, podobno prześladuje Mędrzankę i już bez wątpliwości ma żal do Kucha
• Wiesław Listkiewicz - urzędnik, ale z romantyczną duszą, co go zgubiło
• sierżant Kluska - na posyłki
• Wacław Guziński - milicyjny specjalista od rzeczy zakazanych
• Teresa Kaperska - de domo Kuch, badylara, siostra dyrektora
• Kaperski - przy żonie, a wcześniej z niejednego pieca chleb jadł, ale jednak niepełnosprytny
• Zenobia - przystojna dama w typie “córa natury”(?!), ale w nietwarzowych okularach
• Rita Sępołowicz - małżonka porucznika, kobieta nader przedsiębiorcza
• pani Barszcz - majestatyczna krawcowa pani Rity
• Anna - siostrzenica Barszczowej, żona Edwarda Kucha, równie ładna, co Irena, ale podobno głupsza
• Edward Kuch - kuzyn tego Kucha
• kapral Kowalczyk - przyjmuje meldunki na posterunku
• Listkiewiczowa - zaniepokojona żona urzędnika, który lubił autostop i gitarę
• sierżant Gwizdalski - posterunkowy w Cieszynku, znajomy Sępołowicza

Pan Pietrzak nie lubił wtrącać się w cudze małżeństwa, nie poszedł więc sprawdzić, czemu u sąsiadów po awanturze nagle ucichło, mimo że żona brzęczała mu nad uchem. Dlatego dopiero następnego dnia już z milicją i szoferem, który miał przyjechać po dyrektora Kucha, zostały odkryte zakrwawione zwłoki pani Ireny i żadnego śladu jej męża. Niebawem okazało się, że Kuch przywłaszczył sobie wynalazek jednego z inżynierów i chciał mocno dostać się za granicę drogą służbową. Od tego momentu akcja jest dwutorowa - milicja po kolei rozpracowuje kolejne tropy (rodzina, spalony wrak samochodu z tajemniczą zawartością, dawna kochanka), a Kuch usiłuje sfingować własną śmierć i bezpiecznie oddalić się do NRD. Nietypowo, jedną z potencjalnych ofiar przestępcy ratuje żona porucznika, Rita Sępołowicz, która decyduje się na własne śledztwo wbrew sprzeciwom męża (girl power!).

Nietypowe gadżety: Kuchowie mają przezroczystą kanapę z Francji (zgaduję, że plastikową), w środku chłodzoną lodem. Bez sensu, kto chciałby tyłek sobie odmrażać, ale podobno można też wlewać ciepłą wodę, żeby ją podgrzać.

Wynalazca wyjaśnia rolę katalizatora, korzystając z przypowieści o trzech braciach, mądrym mulle i wielbłądach.

Barbara Nawrocka - Śmierć czarnoksiężnika #023

Spis osób:

• kapitan Korda - lubi eksperymenty śledcze, nie lubi cyrku
• doktor Osaka - pseudonim sceniczny Jerzego Kalickiego, wcześniej magika cyrkowego, aktualnie denata
• Maria Kalicka - zbolała wdowa albo cyniczna morderczyni, filigranowa dziewczynka
• porucznik Zygmunt Gabler - podwładny i przyjaciel Kordy
• Gryglak - ekspert balistyki, zgryźliwy, ale robotny
• młody Orlando - zastąpił Kalickiego w roli prestidigitatora, a miał być chemikiem
• dyrektor cyrku - stroskany biznesmen
• Jolka - dziewczyna Gablera, za ładna dla niego
• Trolo - akrobata, chętnie by pocieszył wdowę
• Viola - partnerka akrobaty, chętnie by wdowy nie pocieszała
• dama z pieskami - wyglądała na dobroduszną
• treser fok - ponury facet
• pogromca lwów - z poczuciem humoru
• Inez Capanaboco - woltyżerka
• technik cyrkowy - człowiek z poczuciem obowiązku

Podczas mrożącego krew w żyłach numeru cyrkowego ginie artysta, doktor Osaka. Jego asystentka, a prywatnie żona, strzela do niego, ale zamiast - jak w planie - strzelić ślepymi nabojami, z pistoletu wylatują naboje ostre. Milicja drogą mozolnych wywiadów usiłuje ustalić, czy był to wypadek, samobójstwo (Kalicki sam podmieniał ostre naboje na ślepe) czy morderstwo (albo żona, albo ktoś ją wrobił). Co niespotykane, śledztwo nie kończy się wyjaśnieniem zbrodni, jedynie - na podstawie amatorskiego nagrania występu - oczyszcza Marię z zarzutu morderstwa. W tle dużo dyskusji o tym, czym jest sztuka cyrkowa i mnóstwo psychologizowania.

Gender codzienny:

- Lubi pan płacić za gaz, światło, radio?
- Nie, nie robię tego - roześmiał się Korda. - Żona.

Się je: schaboszczaka, sznycel wiedeński, karpia po grecku i szczupaka w galarecie.

Inne tej autorki tutaj.

Maciej Patkowski - Polowanie na kozła #024

Spis osób:

• narrator - funkcjonariusz incognito (porucznik), przeszkolony na gajowego
• żona leśniczego - niestara, ale zniszczona i spracowana
• leśniczy - szczupły i niezbyt wysoki, nie nosi latem skarpet do sandałów
• Stara Józefowa - gruba, z niekompletnym uzębieniem, ale całkiem cwana jak na pijaczkę
• Kazimierz Lewko - oficer milicji, lokalny kontakt gajowego
• Walter (Włodek) Gierat - Amerykanin pochodzenia polskiego, ofiara celnego strzału
• Sokoła - siostrzeniec nadleśniczego, przyszedł na polowanie pijany[1] i źle się skończyło
• nadleśniczy - niespecjalnie lubi rodzinę siostry
• szwagier nadleśniczego - ekscentryczny przedwojenny hrabia, ojciec Sokoły
• dziewczyna - brązowooka blondynka, nie zna się na mapach, ale wpada w oko Kazikowi

Amerykanin pochodzenia polskiego przyjeżdża do Polski na polowanie. Pechowo zostaje postrzelony ze skutkiem śmiertelnym, a następnie okradziony z drogiego sztucera. Ponieważ przez rok nie udaje się wykryć sprawcy, milicjant incognito przyjeżdża jako nowy gajowy (po kilkumiesięcznym przeszkoleniu), żeby jako “lokalny” mieć inny wgląd w sprawę. Niedługo po jego przyjeździe ktoś zabija starą Józefową, dziką lokatorkę opuszczonego domu; wygląda na to, że stara pijaczka nie kłamała, mówiąc, że widziała kogoś, kto zgubił pelerynę. Okolica jest dość odludna, a czasy na tyle nieskomplikowane, że da się policzyć i sprawdzić wszystkie regularnie kursujące pojazdy mechaniczne, stąd pojawia się wątek siostrzeńca nadleśniczego, który mimo wzmożonej ostrożności wśród pracowników służby leśnej, kłusuje w okolicy. Zbrodniarza udaje się odkryć za pomocą grzebania w przeszłości oraz prowokacji; w finale ginie tytułowy kozioł oraz niewinny pies.

Autor używa języka dość kwieciście, przez co pojawiają się karkołomne konstrukcje typu “[autobus] stary sfatygowany klekot, marzący o rencie inwalidzkiej”, siano w materacu wydaje dźwięk przypominający “szepty zaszytej w płótno łąki”. Niestety, weny mu nie starcza do wymyślenia personaliów bohaterów (poza drobnymi wyjątkami), przez co czyta się całość dość topornie.

Się pali: kenty i carmeny.
Się pije: soplicę ze sklepu PKO.

[1] A to jakaś nowość. Trzeźwi myśliwi.

Inne z tego cyklu, inne tego autora.

#91

Napisane przez Zuzanka w dniu sobota listopada 23, 2019

Link permanentny - Tagi: 2019, panie, panowie, prl, kryminal - Kategoria: Czytam - Skomentuj

Ewa wzywa 07 20-21

Ryszard Szczerba Ślad prowadzi w przeszłość #020

Spis osób:

• major Tadeusz Nowakowski (42) - elegancki, siwieje
• porucznik Jan Walczak - ekspert laboratorium kryminalistycznego
• porucznik lekarz Jerzy Stanisławski - spóźnia się, ale warto na niego poczekać
• kapitan Bolesław Jastrzębowski - zwany Tyczką, bo wysoki i chudy
• major Zygmunt Józefiak - zastępca Nowakowskiego, niebawem się żeni
• Władysław Szyszka - SOK-ista ze Szczecina, w 1946 zaginął
• Alfred Kurczbach - pół Polak, pół Niemiec, zdecydowanie bydlę
• major Władysław Kowalski - przyjaciel Józefiaka ze szkoły oficerskiej, z Bydgoszczy
• Marysia - sekretarka Kowalskiego
• “Stary” (40) - szef Józefiaka i Nowakowskiego, lubi konkret i podpieranie się faktami
• Helena - flama Józefiaka, absolwentka ASP, nie za ładna, ale zgrabna i inteligentna
• Władysław Machyński - właściciel nadmorskiej kawiarni i pokojów do wynajęcia
• Stara Cecylia - po 50., prowadzi dom Machyńskiemu
• Jankowski - pechowy kolejarz w złym czasie i miejscu
• sierżant Franciszek Madej - komendant posterunku w nadmorskiej miejscowości

W ruinach spalonej kamienicy przy Czerniakowskiego podczas oczyszczania gruzowiska robotnicy znajdują zwłoki. Niby z wojny, sądząc po znalezionych śladach, ale porucznik Walczak ma przeczucie, że nie. Po analizie znalezionej broni wychodzi, że wydano ją w 1945 roku niejakiemu Szyszce, SOK-iście ze Szczecina, który zaginął rok później. W ubraniu jest też reszta kenkarty na nazwisko Kurzbach, co daje nowy trop milicji. Kurzbach, mieszkaniec Bydgoszczy, “wykarmiony polskim chlebem” Niemiec, był tuż przed i na początku wojny bardzo aktywnym polakożercą, po czym - jak wielu mu podobnych - zniknął w wojennej zawierusze. Czy milicja odkryje po 20 latach, kim tak naprawdę był denat - Szyszką, Kurzbachem czy kimś zupełnie innym? Oczywiście, że tak.

Bawiąc-uczyć: krótka historia dysproporcji w traktowaniu mniejszości polskiej przez Niemców przed II wojną światową (prześladowani) i mniejszości niemieckiej w Polsce (największe możliwe swobody i przywileje, dzięki czemu mogli organizować się we wspierających Hitlera ugrupowaniach). Dodatkowo - na czym polega odtwarzanie wyglądu człowieka metodą superprojekcji (oraz na podstawie niespotykanie wysokiego wzrostu, w końcu co za problem przesiać wszystkich mężczyzn po 50-tce).

Się pali: klubowe.
Się pije: koniak (bo dobry na serce oraz na pobudzenie) oraz Mackenzie’s Regal Ruby Port (dla uczczenia przełomu w śledztwie).
Złote myśli: “Upór jest jednak najtańszym surogatem ludzkiego charakteru”. “Heraklit mawiał, że charakter człowieka jest jego przeznaczeniem”.

Inne tego autora:

• Alibi

Sław Ankwicz - Kto zamknął drzwi #021

Spis osób:

• Zygmunt Błażejczak - inwentaryzator, zwany też lustratorem, atrakcyjny
• Stefania Narkowska - zastępczyni kierownika, krępa, ale dba o siebie i może się podobać
• Kazimierz Krumłowicz - kierownik sklepu, potencjalny samobójca
• Mariola (Marysia) Krumłowiczówna - córka, studentka trzeciego roku historii, krnąbrna
• Eugenia Krumłowiczowa - mało zatroskana wdowa, atrakcyjna blondynka
• kapitan Jerzy Rembisz - przystojny w mundurze, ale sztywny
• doktor Zabliszyn - lekarz milicyjny, ma rżący śmiech, ale jest dobrym fachowcem
• porucznik Stanisław Dyląg - podwładny kapitana, ale też i przyjaciel
• Joanna Mirowska - dziennikarka, wszędzie węszy sensacje, żona Rembisza
• panna Krysia - sekretarka Rembisza
• Zenon Prucicki - kierownik największego w mieście sklepu konfekcyjnego, starszy, ale zadbany
• Antoni Stychura - właściciel warsztatu ślusarskiego, absztyfikant Krumłowiczowej
• Władek - współlokator Błażejczaka, z musu kinoman
• Wanda Zalska - ekspedientka ze sklepu denata, szantażystka-amatorka
• Feliks Gruszczyk - elegant w stylu ulicznym, narzeczony Wandy, backup przy szantażu
• porucznik Jan Szlich - w grubych wypukłych okularach, wyglądający raczej na księgowego
• Barbara Klimek - absolwentka technikum handlowego
• Tadeusz Mycielski - narzeczony Barbary, pracuje w emalierni
• Franek Dziwisz - robi u Stychury, co mu każą i nie zadaje pytań

Abstrahując od treści, jakie tu są pyszne podtytuły rozdziałów!

Rozdział I: w którym pani Stefanii faluje pierś, a inwentaryzator Błażejczak zaczyna spodziewać się nieprzyjemności.

Rozdział IV: w którym silny mężczyzna nie umie podjąć decyzji (chociaż sporo wie), a słaba kobieta bierze na siebie ciężar odpowiedzialności (mimo że niewiele rozumie).

Ktoś wysyła anonim, sugerując, że kierownik sklepu Krumłowicz malwersuje mienie i defrauduje pieniądze z handlu uspołecznionego. Centrala deleguje inspektora, który jednak nie wykrywa żadnych nieprawidłowości, za to budzi przyspieszony oddech u pani Stefanii. Następnego dnia o poranku kierownik sklepu zostaje znaleziony martwy, teoretycznie mógł zapomnieć wyłączyć kuchenkę gazową w stresie remanentu, ale jednak przyczyną śmierci okazuje się uderzenie w głowę. Milicja rozpytuje i w rodzinie (bo inspektor jest zaangażowany z córką denata), i w samym sklepie, bo nic się nie trzyma kupy - zamordowany był hazardzistą, żona go nie kochała, ale manka w sklepie według inspektora nie było. Istotne okazuje się być kilka bluzeczek z bistoru oraz dodatkowy zestaw kluczy.

Się pali: ekstra mocne, tzw. płaskie.

Się pije: martini, cinzano (potencjalnie).

Inne z tego cyklu tutaj.

#84 (przeczytałam też dla porządku EW019).

Napisane przez Zuzanka w dniu niedziela listopada 3, 2019

Link permanentny - Kategoria: Czytam - Tagi: 2019, panowie, prl, kryminal - Skomentuj

Ewa wzywa 07 7-8-9

Bohdan Petecki - Telefonował morderca #007

Lista osób:

• Kapitan Stefan Bula - zwany przez przyjaciół z„piłą”, a przez nieprzyjaciół „cholerną piłą”
• Marek Płata senior - kierownik urzędu pocztowego na ul. Bacha, bez umiejętności managerskich
• Marek Płata junior - tak jak ojciec zbiera znaczki, ale lubi też pokazać się na mieście
• sierżant Tadeusz Środa - zna dzielnicę, ale niezbyt mu idzie ze śledzeniem podejrzanych
• doktor Andrzej Kulski - sceptyk, przyjaciel kapitana
• Litka(?!) Habera - pracowniczka poczty, bardzo atrakcyjna a samotna
• Zosia Smaczyk - pracowniczka poczty, dla odmiany szara myszka, za to z narzeczonym
• Karol Rybak - ofiara kradzieży tożsamości
• Zygmunt Nowak - wysoki brunet o powierzchowności, która wyprzedza karierę

Przestępcy napadają na prowincjonalny oddział poczty, zmuszają pracowniczkę do wpisania konkretnego wkładu w kilkuset książeczkach PKO, po czym trzymając ją pod pistoletem, realizują je w różnych śląskich placówkach za pomocą skradzionego dowodu osobistego, przywłaszczając sobie od Skarbu Państwa prawie 300 tys. złotych. Co ciekawe, po napadzie ktoś dzwoni na milicję, przedstawia się nazwiskiem kierownika poczty (przebywającego na L4) i informuje o przestępstwie. Szybko wychodzi na jaw tytułowa rewelacja. Kapitan Bula metodycznie punktuje wszystkie błędy przestępców, i wprawdzie ginie jedna osoba, dwie zostają ranne, ale przestępstwo wyjaśnia.

W tle trochę rozważań o niskiej płacy w milicji - kapitan musi podjąć decyzję - huczne święta i zimowe zakupy („Narty Kazio - osiemset”. „Buty Kazio - sześćset”. „Sweter Irena - sześćset”. - Przekreślił „sześćset”, napisał: „osiemset”, „Mama -czapka i kołnierz... prezenty dla Tadeuszów... drzewko...”) czy odkładanie na Skodę. Ma też odbyć rozmowę naprostowującą z synem, bo szkoła prosiła, ale nie dochodzi do tego z powodu śledztwa.

Się pali: carmeny (Zygmunt), giewonty (doktor).

Się pije: czerwone wino.

Inne tego autora:

• Żmije złote i inne

Marcin Dor - Zabójstwo Thomasa Jonesa #008

Lista osób:

• Doktor Berwid - ma powodzenie u pań, ale nie chce się angażować
• Marian - spostrzegawczy barman z Bristolu
• Peter Larsen - Szwed, dla przyjaciół Peter-Honey[1], drugi oficer
• Rolf - szwedzki marynarz z m/s Selma
• Gustaw - szwedzki marynarz z m/s Selma
• Tom Jones - Anglik[2], dawniej lotnik z RAF-u oraz partyzant w polskich lasach, po tytule łatwo się domyślić, co go spotkało
• Anna - porządna panna, ale lubi zagraniczne towarzystwo
• August Kropiel - ma zgagę i nie jest szczęśliwy w małżeństwie
• Iwona Kropiel - żona Augusta, ma piękne włosy i niewielkie poszanowanie dla norm społecznych
• Magda - podobno chora przyjaciółka Iwony, z mieszkaniem w willi
• Karol Kord - podejrzewany przez Augusta o romans z żoną, pracownik gazowni
• Rassmussen - kapitan m/s Selma, również Szwed
• porucznik Wojciech Orlan - perkaty, cokolwiek to znaczy
• Major - doradza w sprawie najpierw zaginięcia, potem morderstwa Thomasa Jonesa
• porucznik Marek Drewicz - kieruje poszukiwaniami, studiował psychologię
• Czapla - lnianowłosa dziewczyna o murzyńskich wargach i długim, ostrym nosie, mewka
• Walczakowa - handluje na ciuchach
• Ryszardem Ciarnuszewicz - waluciarz zwany Hrabią
• Stryj Drewicz - patriarcha rodu, z dobrą pamięcią
• Michał Szypuła - stuknięty kronikarz czasów wojennych
• Antoni Kubiałek - był w partyzantce i doskonale pamięta twarze sprzed 20 lat

Kapitan Rassmussen, a potem szwedzkie poselstwo i konsulat wywierają presję, żeby odnaleźć zaginionego marynarza, Toma Jonesa, który zaginął po mocno zakrapianej imprezie w hotelu “Bristol”. Związki towarzyskie prowadzą do doktora Berwida, niby przykładnego obywatela, pożądanego w towarzystwie kawalera w średnim wieku, który Szwedom zapewnił damskie towarzystwo. Niby przykładnego, bo to nie pierwszy raz, kiedy milicja się Berwidem interesuje - zdarzało mu się być na obrzeżach różnych afer, ale zawsze wychodził z tego czysty, w przeciwieństwie do bliższych i dalszych znajomych. Pewnym tropem może też być to, że Jones wyszedł w towarzystwie atrakcyjnej mężatki, Iwony, w ślad za którą poszli zazdrosny wzgardzony mąż i równie zazdrosny wzgardzony kochanek. Dzielny porucznik Orlan rezygnuje z urlopu, żeby pójść jednym z tropów z przeszłości, dzięki czemu zbrodniarz zostaje ujęty.

Się pije: martini z ginem, parę kropel anyżówki, kostka lodu i plaster cytryny, jarzębiak (Szwedzi), Czista wiborowa (“uśmiechnął się do doktora, przymrużył oko: – Very fine polish vodka!”), piwo (Czapla), Courvoisier (doktor częstuje).

Się je: szynkę konserwową (pod jarzębiak), naleśniki z serem (smaży żona majora, ale smakowały jak guma), sałatkę śledziową (pod wódkę), krążki polędwicy, cebuli i boczku – szaszłyk, specialite w Bristolu, z sosem czosnkowym, na podściółce z różowego ryżu (pod Bojolais [pisownia oryginalna]), jajecznicę na szynce (pod ormiański koniak).

Się pali: kenty (doktor), giewonty (Orlan).

[1] Chociaż pod koniec staje się już Jackiem-Honey i Anglikiem, a nie Szwedem. Konsekwencja nie jest mocną stroną autora.

[2] Niby Anglik, ale urodzony w Australii. I płynie z Sydney na szwedzkim statku.

Inne tego autora.

Krzysztof Opatowski - To nie oryginał, Hieronimie! #009

Spis osób:

• Anna Krawiec - sprząta w muzeum, ale się tego wstydzi
• dyrektor muzeum - załamany morderstwem i kradzieżą
• Henryk Zielga - asystent działu sztuki, ambitny świeżak
• magister Adam Małecki - kustosz sztuki obcej, wybrał pracę zamiast przyjęcia i źle na tym wyszedł
• Zbigniew Staniszewski - konserwator, prywatnie zapalony żeglarz
• porucznik Hieronim Bielina - szczupły i wysoki, nie pali, często bierze prysznic, ma żonę
• major - szef Bieliny, lubi łowić ryby
• dozorca - pilnuje muzeum w nocy
• sekretarka - zaawansowana wiekowo, wybuchowa, ale niezastąpiona
• magister Hanna Strączyńska - kierownik działu oświatowego, czuła kiedyś miętę do Adama
• inżynier Wojciech Adamski - wspólny znajomy denata i Hanny, ale bardziej Hanny
• Artur Wiejski - pokątnie trudni się handlem dzieł sztuki
• Krzysztof Brodowski - raczej artysta niż kopista (trzeba mieć fantazję, żeby malować u Vermeera pomidory)

W małym, prowincjonalnym muzeum zostają znalezione zwłoki kustosza, Małeckiego. Jednocześnie z odkryciem zwłok, wszystkich mrozi informacja, że zaginął też obraz Vermeera. Był to zakup przypadkowy, obraz właściwy ukryty był pod kiepskim malowidłem z XVII wieku. Autor wprowadza elementy dydaktyczne, opisując malarstwo Vermeera i jego technikę oraz wprowadza sporo pojęć z dziedziny restaurowania obrazów (wiecie, co to kanelury? A ja już wiem!). Kiedy obraz zostaje znaleziony porzucony w międzynarodowym pociągu, tylko Bielina nie daje się porwać entuzjazmowi i kwestionuje autentyczność dzieła, co potwierdzają pracownicy muzeum. Rozpoczyna się wyścig z czasem, bo jak przestępca wywiezie obraz za granicę, to zniknie bez śladu (i obraz, i zbrodniarz).

Się pije: tylko kawę, żadnych alkoholi.

Inne tego autora:

• Złoty podział

Inne z tego cyklu tutaj.

#58

Napisane przez Zuzanka w dniu poniedziałek sierpnia 5, 2019

Link permanentny - Tagi: 2019, panowie, prl, kryminal - Kategoria: Czytam - Skomentuj

Ewa wzywa 07 4-5

Jacek Wołowski - Anastazja lubi reklamę #004

Lista osób:

• Adam Bebo - inżynier, denat
• Ewa Bebo - młoda żona denata (po czym okazuje się, że wcale nie był jej mężem!)
• Pijaczyna - słup wykorzystany do nadania paczki z bombą
• Major Szary - postawny mężczyzna, głęboko osadzonych, błękitnych, prawie bladych oczach i wyjątkowo białych świetnie utrzymanych zębach
• Porucznik Franio/Rudy(?) - przejmuje sprawę od majora
• Krysia - maszynistka, incognito zaprzyjaźnia się i wprowadza się do wdowy po inżynierze, superwoman
• Sierżant Motylak - udaje strażnika więziennego i przenosi gryps
• Kapitan Jerzy - tzw. red shirt
• Władzio - członek gangu, ale z wyrzutami sumienia (ale czy na pewno?)
• Żona Władzia - niby pojawia się epizodycznie, ale wraca w wielkim stylu
• Technik - członek gangu, szczupły blondyn, zawsze z papierosem
• Dziobaty - członek gangu, tęgi postawny mężczyzna
• Mały - członek gangu, sprzedawca w sklepie
• Prezes - członek gangu, niski łysawy, nie waha się przed mokrą robotą
• Szef - lubi szum, hałas i artykuły w gazetach

Okładka jak ze snu naćpanego LSD (wybuch, ręka z nożem, aparat fotograficzny, helikopter na tle jaskrawożółtego nieba, psychodeliczne kwiatki i twarz kobiety) opisuje w zasadzie całą chaotyczną fabułę. W mieszkaniu wybucha bomba i zabija właściciela, o napadzie na pocztę donosi uczciwy obywatel, ale nie wiadomo, czy naprawdę uczciwy, czy wtyka przestępców. W prasie pojawiają się enigmatyczne anonsy, podpisane nazwą firmy “Anastazja”. Milicjanci na każdym kroku robią potworne głupoty (gubią śledzonego, pozwalają na przemycenie do więzienia koperty z klejem zaprawionym arszenikiem, mylą tropy i dają się wmanewrować sprytnym przestępcom oraz dzieją się rzeczy zupełnie niezwiązane ze śledztwem - ginie milicjant, który przypadkiem obezwładnia pijaczka na dworcu w drodze na odprawę albo majora Szarego przenoszą do rozwiązania zupełnie innej sprawy, bo tak). Maszynistka (czyli rola bądź co bądź cywilna) jest zmuszona najpierw do inwigilacji gangu, a potem do latania na szybowcu i pościgu za przestępcami (“– A Krystyna? – pyta podpułkownik. – Słyszałem, że skacze, a poza tym szybowniczka. – Skakała dwa razy i powiedziała, że więcej nie będzie. Boi się. – Co to znaczy boi się? – podpułkownik Wilczek jest cały zjeżony. – Ja nigdy nie skakałem, a gdyby było trzeba…). Książka kończy się zupełnie w połowie (prawie że "a potem mieli inne przygody").

Się je: ciastka z kremem (pan Władzio, ogólnie lubił słodkie), sznycle.

Się pije: egzotyczny alkohol z butelki (ale tak naprawdę metanol!), ćwiartkę wódki i dwa piwa (mimo oporu sierżanta tłumaczącego, że jest na służbie).

Adrian Czobot - Skok śmierci #005

Lista osób:

• August Horodecki - jubiler, ofiara napadu
• As - wilczur, dobry piesek, niestety otruty
• Hanka - żona Horodeckiego, ofiara przemocy
• Klotylda - gosposia na przychodne u Horodeckich, krewna Hanki
• Maciej Łazaryk - ksiądz, również ofiara napadu
• Genowefa - gospodyni księdza
• doktor Markowski - lekarz, ale pokątnie handluje klejnotami z Japonii
• Franciszka Gózd - pomoc domowa u doktora
• Major - nie znosi dymu z papierosów, za to je nałogowo iryski, dla gości trzyma “wawele”
• porucznik Jargiełło - miał się żenić, ale się pokłócił z narzeczoną o zupę[1]
• Porucznik Wit - pali “mazury”
• Katarzyna - cyrkowa akrobatka, lubi błyszczącą biżuterię
• Adam - aktualny partner Katarzyny, również intymnie, podaje się za inżyniera Turczyna
• Konstanty Szczerbic - były partner Katarzyny, specjalista od polityki dalekowschodniej i nie tylko
• Jan - dubler Adama, aspiruje do Katarzyny, więc może dlatego się kręci blisko
• Władzio Kawulak - bileter w cyrku
• Kazimierz - socjolog, często wyciąga Katarzynę na spytki, bo pisze pracę o cyrku
• Chrupek - treser zwierząt, trudny w pożyciu
• Alojzy Soroka - niepozorny chłopina, ale cinkciarz i oszust

Do protokołu zeznaje jubiler, którego napadnięto we własnym domu (a wcześniej ktoś mu zabił psa), przyduszono żonę, więc zdradził lokalizację sejfu z precjozami powierzonymi do naprawy. Do protokołu zeznaje również ksiądz, którego napastnicy zaszantażowali śmiercią gospodyni, jeśli nie wyda dolarów otrzymanych od Polonii z USA. W zeznaniach powtarza się ekipa - dwóch zamaskowanych mężczyzn, jeden z kresowym akcentem i złotym zębem, drugi bez znaków szczególnych, ale z podobną posturą. Milicja zbierając informacje o tych i 10 innych napadach z całej Polski, łączy fakty i odkrywa, że podczas każdego z napadów w okolicy pojawiał się cyrk. Drugim wątkiem jest pamiętnik Katarzyny, akrobatki, która powoli odkrywa prawdę o swoich współpracownikach.

[1]

– Z nami jest inaczej... – mruczy Jargiełło. – Ona zawsze musi postawić na swoim.
– A wy na swoim – uśmiecha się major. – Znów poszło o mecz?
– Nie... O zupę. Zaprosiła mnie na obiad i ugotowała grochówkę, a ja na widok grochówki mdłości dostaję. Wiedziała o tym!
– Mogła zapomnieć – łagodnie perswaduje major.
– Wcale nie zapomniała! – oburza się Jargiełło. – Postanowiła przekonać mnie do grochówki! Albo zjem, powiedziała, albo nici ze ślubu, bo ona żyć bez grochówki nie może.
– Na boczku? – pyta major z błyskiem w oczach.
– Na boczku – przytakuje porucznik. – Z grzankami.
– Wspaniała dziewczyna – mówi major. – Kiedy się w końcu pobierzecie, przyjdę do was na grochówkę. Uwielbiam!

Się pije: jarzębiak, martel, czystą.

Inne z tego cyklu tutaj.

#53 (przeczytałam też po raz kolejny EW006, siłą rozpędu)

Napisane przez Zuzanka w dniu środa lipca 24, 2019

Link permanentny - Tagi: 2019, prl, kryminal, panowie - Kategoria: Czytam - Skomentuj

Ewa wzywa 07 - wszystkie recenzje

"Ewa wzywa 07" to seria opowiadań kryminalnych, wydawanych przez wydawnictwo Iskry w latach 1968–1989. Celem cyklu było przybliżenie pracy funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej czytelnikom, pokazanie, jak wygląda od zaplecza i, co dość oczywiste, duża dawna propagandy. Czemu wróciłam po latach do tych, jakby nie było, produkcyjniaków (a niektóre przeczytałam dwu- albo i trzykrotnie)? Z perspektywy czasu są świetym materiałem do obserwacji socjologicznych i społecznych tamtych lat. W poniższych streszczeniach/recenzjach/notatkach powtarzają się marki papierosów, alkohol płynie wartkim strumieniem, a w lokalach kategorii "S" prowadzone są mętne interesy.

1. Barbara Nawrocka - Tajemnicza katarynka
2. Kazimierz Koźniewski - Sztyletem w serce
3. Jerzy Edigey - Szkielet bez palców
4. Jacek Wołowski - Anastazja lubi reklamę
5. Adrian Czobot - Skok śmierci
6. Zygmunt Zeydler-Zborowski - Złoty centaur
7. Jan Bernard - Telefonował morderca (Bohdan Petecki)
8. Marcin Dor - Zabójstwo Thomasa Jonesa
9. Krzysztof Opatowski - To nie oryginał, Hieronimie!
10. Władysław Krupiński - Złote kółka
11. Zbigniew Safjan - Uwaga, komunikat specjalny
12. Janusz Głowacki - Dzień słodkiej śmierci
13. Henryk Gaworski - Fotografia mówi prawdę
14. Helena Turbacz - Świecznik Maurów
15. Artur Morena - Umrzesz o północy
16. Barbara Gordon - Filiżanka czarnej kawy
17. Stanisław Goszczurny - Sylwestrowa noc
18. Remigiusz Szczęsnowicz - Zaczęło się w „Sybilli”
19. Adam Hauert - Dlaczego pan zabił moją mamę?
20. Ryszard Szczerba - Ślad prowadzi w przeszłość
21. Sław Ankwicz - Kto zamknął drzwi?
22. Emilia Cassa-Kasicka - Krzyk w nocy
23. Barbara Nawrocka - Śmierć czarnoksiężnika (+2006)
24. Maciej Patkowski - Polowanie na kozła
25. Andrzej Szypulski - Głupi kawał
26. Zygmunt Sztaba - Śmierć lichwiarza
27. Krzysztof Opatowski - Złoty podział
28. Barbara Gordon - Bez atu
29. Andrzej Szczypiorski - Wyspa czterech łotrów
30. Wanda Falkowska - Kim jesteś?
31. Aleksander Ścibor-Rylski - Złote koło
32. Zygmunt Zeydler-Zborowski - Prawda rodzi nienawiść
33. Zygmunt Sztaba - To nie było samobójstwo
34. Walerian Drohiczyn - Feralny wtorek
35. Ewa Szczypiorska - Prezent dla Barbary
36. Aleksander Minkowski - Kiedy wracają umarli
37. Danuta Frey-Majewska - Maska śmierci
38. Władysław Krupiński - Tajemnica gotyckiej komnaty
39. Jerzy Siewierski - Zaproszenie do podróży
40. Witold Szymanderski - Ekspedycja
41. Jerzy Gierałtowski - Grobowiec rodziny von Rausch
42. Artur Morena - Arlekin
43. Helena Sekuła - Ślad rękawiczki
44. Julita Mikulska - Klamka z mosiądzu
45. Maciej Z. Bordowicz - Toccata
46. Zygmunt Zeydler-Zborowski - Czwartek, godzina 22
47. Jerzy Janicki - Amerykańska guma do żucia Pinky
48. Ewa Wielicka - Zanim zapadnie wyrok
49. Zenon Borkowski - Zemsta kusi nad grobem
50. Marian Butrym - Umarłym wstęp wzbroniony
51. Zygmunt Zeydler-Zborowski - Dziewczyna w męskiej koszulce
52. Helena Sekuła - Kartka z notesu (+2006)
53. Maciej Z. Bordowicz - Fikcja
54. Andrzej Zarzycki - Dimanche znaczy niedziela
55. Jerzy Edigey - Gang i dziewczyna
56. Ryszard Szczerba - Alibi
57. Zenon Borkowski - Śmierć przeszła obok
58. Władysław Krupiński - Celny strzał
59. Janusz Osęka - Śmierć w żlebie Kirkora
60. Jerzy Łaniewski - Prześwietlone zdjęcie
61. Danuta Frey - Pensjonat pod „Złotym Lwem” (+2006)
62. Witold Szymanderski - Spokojne uzdrowisko
63. Marian Butrym - Horoskop
64. Krystyn Ziemski - Rubinowy ślad
65. Kazimierz Sławiński - Zbrodnia rodzi zbrodnię
66. Tadeusz Lembowicz - Neseser Marii Visconti
67. Helena Sekuła - Siedem diabłów dziadka Osiornego
68. Izabela Gierszewska - Szatan boi się myszy
69. Waldemar Kurzejewski - Turysta z Durbanu
70. Zygmunt Zeydler-Zborowski - Dżem z czarnych porzeczek
71. Jerzy Romuald Milicz - Cena utraconego czasu
72. Jerzy Edigey - Diabeł przychodzi nocą
73. Maciej Z. Bordowicz - Handlarze jabłek
74. Maria Osiadacz - Trop wiedzie w historię
75. Marian Łohutko - Czarno na ulicy Błękitnej
76. Wojciech Letki - Zbrodnia prawie doskonała
77. Andrzej K. Bogusławski - Sprawa, której nie było
78. Aleksander Mag - Podwójna gra
79. Zygmunt Zeydler-Zborowski - Kukułka bez zegara (+2006)
80. Marian Butrym - Pajęczyna
81. Fryderyka Janis - Człowiek z cienia (+ 2006)
82. Władysław Krupiński - Jak pan przeniósł ten gryps?
83. Helena Sekuła - Srebrna moneta
84. Kazimierz Sławiński - Romański krzyż
85. Ignacy Seweryn Kryński - Szwedka
86. Stefan Kos - Śmierć krąży o zmroku
87. Andrzej Krzysztof Barcz - Madonna z Piaskowej Góry
88. Jerzy Łaniewski - Rekontra
89. Marian Łohutko - Odwołać poszukiwania
90. Zygmunt Zeydler-Zborowski - Dwie lewe nogi
91. Jerzy Edigey - Tajemnica starego kościółka
92. Zygmunt Zeydler-Zborowski - Kardynalny błąd
93. Danuta Frey - Ostrze noża
94. Janina Martyn - Rozłączył was na zawsze
95. Zygmunt Zeydler-Zborowski - Eliza nie zgadza się na rozwód
96. Marian Łohutko - Pętla bieszczadzka
97. Tadeusz Żołnierowicz - Pająk rozpina sieci
98. Andrzej Barcz - Rendez-vous w hotelu „Royal”
99. Ryszard Smolaga - Ślad prowadzi do „Delty”
100. Zygmunt Zeydler-Zborowski - Major Downar zastawia pułapkę
101. Jan Koprowski - Maskotka
102. Jerzy Edigey - As trefl
103. Maciej Z. Bordowicz - Off side
104. Aleksander Gabrusiewicz - Pożyczyć narzeczoną i umrzeć
105. Krystyn Ziemski - Uśmiech fortuny
106. Danuta Frey - Hotel „Kormoran”
107. Jadwiga Kaflińska - Magiczny papierek
108. Helena Sekuła - Ośmiu gwardzistów w czarnych bermycach
109. Marek Rymuszko - Sprawa osobista
110. Tadeusz Żołnierowicz - Cios za ciosem
111. Tadeusz Kwiatkowski - Turysta
112. Jan Jerzy Koprowski - Śmierć w samolocie
113. Jerzy Romuald Milicz - Wizyta u zmarłej
114. Barbara Gordon - Dolina nocy
115. Tadeusz Lembowicz - Śmierć pod Obidową
116. Zygmunt Zeydler-Zborowski - Śmierć grabarza
117. Tadeusz Żołnierowicz - Od zmroku do zmroku
118. Kazimierz Tkacz - Nikt nie żałował ofiary
119. Aleksander Gabrusiewicz - Kwadratura trójkąta
120. Maciej Z. Bordowicz - Jeździec na ogniu
121. Stanisław Heleński - Anonim
122. Jerzy Edigey - Siedem papierosów „Maracho”
123. Andrzej Dziurawiec - Debiut
124. Marianna Szymusiak - Milionerka
125. Jerzy Siewierski - Opowieść o duchach i gorejącym sercu
126. Andrzej Dziurawiec - Inny czas
127. Zofia Kaczorowska - Szmaragd dla Agaty
128. Barbara Gordon - Błąd porucznika Kwaśniaka
129. Albert Wojt - Pan dyrektor jest zajęty
130. Wojciech Wiktorowski - Na skraju niżu
131. Danuta Frey - Fiat z placu Teatralnego
132. Zygmunt Janet - Dzień szósty
133. Jerzy Kulczyński - Labirynt
134. Andrzej Kakiet - Silniejszy niż śmierć
135. Zofia Kaczorowska - Podróż w żałobie
136. Albert Wojt - Wyrok
137. Wojciech Wiktorowski - Akcja mleczna
138. Danuta Frey - Dama ze strusim piórem
139. Wojciech Piotr Kwiatek - Za żadne pieniądze
140. Zofia Krajewska-Szukalska i Zygmunt Bohdanowicz - Bezpieczny świadek
141. Andrzej Strzelczyk - Skok
142. Anatol Ulman - Polujący z brzytwą
143. Danuta Frey - Zabawa w chowanego
144. Helena Sekuła - Noc bliskiego księżyca
145. Marianna Szymusiak - Zemsta
146. Danuta Frey - Dom, w którym straszy

Napisane przez Zuzanka w dniu wtorek stycznia 1, 2019

Link permanentny - Kategoria: Czytam - Tagi: prl, kryminal - Komentarzy: 2