Menu

Zuzanka.blogitko

Ta ruda metalówa, co ma bloga o gotowaniu

Ewa wzywa 07 43-44-45

Helena Sekuła - Ślad rękawiczki #043

Spis osób:

  • Albinos (Władysław Gorciarz)
  • Raf (Rafał Dezyr)
  • Basia - kierowniczka lokalu kategorii drugiej “Kosowianka”, ma wyczulone i subtelne ucho
  • Sierżant Kamiński - odważny i pewny siebie, zaniedbuje procedury z tragicznym końcem
  • Kazio - szatniarz, portier i gladiator w “Kosowiance”
  • Małysz - odbiło mu i wyharatał szybę kuflem
  • kapral Polny - kierowca milicyjny
  • pułkownik Piotr Żarnocha - naczelnik Wydziału Zabójstw
  • Michalina Zawadzka - matka Ity, kobieta z nadczynnością aparatu mowy
  • Ita Zawadzka - “wieszak” w CORZE, długonoga, smukła, złocistośniada karnacja i tycjanowskie włosy
  • Justyna Miłoszowa - główny projektant Zakładów Konfekcyjnych CORA, zielona pastela na powiekach
  • dyrektor Seweryn Miłosz - Zakłady Przetwórstwa, kochanek Ity
  • Inżynier Wiktor Tybur - szpakowaty, wysoki, szczupły mężczyzna, kawaler
  • Wacław Żelest - znajomy Gołębiowej, magazynier w Zakładach, żonaty, ale nienachalnie
  • Barbara Żelest - żona Wacława, nieistotna dla fabuły
  • Melania Gołębiowa - podobno rajfurka, właścicielka willi “Sfinks”, w kwiecie wieku i z pretensjami
  • Maria Kos - pokojówka, kucharka i portierka w “Sfinksie”
  • porucznik Konrad Wysocki - świeżak po szkole, gęsta czarna czupryna, żywe oczy, chłopięca twarz[1]
  • Technik milicyjny - wyga, spryciarz i przechera
  • Ksawery Jurek - właściciel willi “Rybitwa”, wynajmuje letnikom oraz kolportuje złote monety

Dwóch rzezimieszków przypadkiem staje się świadkami bójki w knajpie, unikają podania personaliów najpierw próbując ucieczki, potem w sposób ostateczny, zabijając konwojujących ich milicjantów. Stawia to oczywiście całą milicję w stan gotowości, wszystkie ręce na pokład, najwyższy priorytet. Niedługo po tych wydarzeniach, właścicielka willi “Sfinks” w Otwocku zostaje znaleziona martwa, śledztwem zajmuje się młody porucznik Wysocki. Na pierwszy plan wychodzą anonimy, rozsyłane do wielu osób, sugerujące, że denatka wynajmowała pokoje na godziny, w których dyrektor Miłosz z rudą modelką wyprawiali bezeceństwa. I rzeczywiście - było pożycie pozamałżeńskie i libacje alkoholowe w tajemnicy przed współmałżonkami, a dodatkowo wszyscy coś przed milicją zatajali (oraz straszyli kontaktami w samym ministerstwie). Wysocki znajduje złote monety u denatki i sarka, bo ekspertyza ewidentnie fałszywych numizmatów ma trwać 8 dni, ale ponieważ jest sprytny, odkrywa, że taką monetę znaleziono w samochodzie zamordowanych milicjantów, co łączy dwie sprawy i nagle pozwala na nieograniczone zasoby analityczne i eksperckie.

Rozwiązanie zagadki nie jest tak oczywiste, bo przecinają się tu dwie sprawy - przestępcza (fałszerstwa monet) i społeczna (zdrada małżeńska i jej konsekwencje). Na trop zbrodniarza doprowadza tytułowa rękawiczka.

Się pije: wódkę, koniak (Wysocki z Miłoszem, bo nie znajduje wymówki).
Gender: “była punktualna (...) Pod tym względem była zaprzeczeniem kobiecości”.

[1] Oczywiście Wysocki nie cierpi swojego młodzieńczego wyglądu, wolałby zmarszczki i siwe skronie.

Inne tej autorki tutaj.

Julitta Mikulska - Klamka z mosiądzu #044

Spis osób:

  • Krawczykowa - dozorczyni, robi swetry na drutach oraz pokątnie sprzedaje towar pierwszej potrzeby
  • Andrzej Krawczyk (ps. Gruby) - syn dozorczyni, lubi wystawać na rogu i nadużywać alkoholu
  • Janusz Wala - inkasent Gazowni Miejskiej, porządny człowiek
  • Jacek Pawłowski - niegdyś “hiepies”[1], z dzwonkiem na szyi i boso, aktualnie w wojsku
  • Aurelia Jastrzębska - ciotka Pawłowskiej
  • sierżant Sęk - dobroduszny i jowialny, z okrągłym brzuszkiem, rumieni się jak dziewica
  • major Żuchraj - specjalista od parzenia herbaty
  • porucznik Andrzej Jaksa - magister prawa, nosi się po cywilnemu, w lekkim beżowym garniturze
  • porucznik Adam Walendziak - oficer śledczy
  • kapitan Wierzbicki - przełożony Jaksy
  • inżynier Edward Fabisiak - okradziony z Pragi-Południe
  • Liliana Caban - śliczna dziewczyna, ludowa sukienka maxi, w ręku rumuński koszyczek
  • Marek Kubiak - nastolatek, co sypia w kuchni, bo ma małego psa
  • doktor Zajchert - patolog
  • Jerzy Turkuć - sprawca pijackich burd
  • Alojzy Szybka (ps. Zajączek) - notoryczny pijak i złodziejaszek
  • Julian Ciąkota (ps. Julo) - hippies, mimo upału ma dziury w spodniach wypchane szmatami
  • Kornel Wilnik (ps. Siaja) - ze Skarżyska, ma ule i paczki od brata z Kanady
  • porucznik Magdalena Jaskólska - urocza blondynka w modnym letnim spodnium
  • Cabanowa - nie chce robić kariery jako sprzątaczka, bo się nie utrzymuje na żadnej posadzie
  • Wyględzka - sąsiadka Cabanowej
  • Żużu - hippies[2] i plotkarz
  • Mały - skundlone włosy, sprytne oczka i nikły wąsik, słodycze to jego słabość
  • porucznik Dębicki - Komenda Powiatowa Skarżysko Kamienna
  • Wilnikowa - matka Jula
  • Stecka - właścicielka willi, wdowa po urzędniku bankowym
  • pan Tadzio - kierowca cysterny, służył w Czerwonych Beretach

Porucznik Jaksa mozolnie rozwiązywał sprawę niewyjaśnionych włamań i kradzieży do mieszkań zamożnych obywateli Warszawy i okolic. Cechą wspólną był dobry wywiad (włamywacze bez pomyłki znajdowali wszystkie schowki) oraz brak śladów włamania. Przypadkiem dowiaduje się o śledztwie w sprawie morderstwa młodego poborowego, prosi więc znajomego majora o pozwolenie na obserwację wydarzeń. Młody Pawłowski, który nie wrócił z przepustki z powodu tego, że nie żył, obracał się wcześniej w zdegenerowanych kręgach młodzieży hippisowskiej. Milicja idzie tym tropem, trafność linii śledczej potwierdza znalezienie tytułowej ozdobnej klamki z mosiądzu, skradzionej z mieszkania Pawłowskich, noszonej przez jednego z hippisów na szyi w roli ozdoby (nie rozumiem tak bardzo). Sprawę włamań udaje się Jaksie wyjaśnić przy okazji, a dodatkowo nawiązuje bliskie stosunki z uroczą porucznik Jaskólską, ku uciesze majora Żuchraja.

Się pali: sporty (major Żuchraj), fajkę (Jaksa), płaskie (Jaskólska).
Się je: zrazy w barze, salceson, chleb i ogórek kiszony, generalski tort w kawiarni.
Się stoi: w kolejce po kapcie szkolne oraz po nabiał:

(...) obywatelki - zwrócił się do grupki gospodyń - niepotrzebnie tracą czas. Właśnie do sklepu przywieźli mleko, śmietankę też widziałem. Jak w porę nie pójdziecie, może zabraknąć.

[1] [Ubierali się] “W kolorowe łachy. Chodzili boso, zarośnięci i obwieszeni łańcuchami, dzwonkami, licho wie czym. Jeden nawet nosił na szyi oślą czy krowią szczękę”.

[2] "Rudy (...) obnażony do pasa. Pierś, na wzór mumii faraona, pokrywały mu łańcuchy, naszyjniki i cała masa brzęczącego żelastwa. Na szelkach podtrzymujących spodnie widniały wielkie sztuczne kwiaty".

Maciej Bordowicz - Toccata #045

Spis osób:

  • Wacławski - właściciel knajpki w miasteczku, łysiejący czterdziestolatek
  • Ramoń - zżarty alkoholem chuderlawy, niski, starzejący się facet, lokalny wariat
  • Palewski - wysoki, szczupły gość, niestety alkoholik
  • sierżant Zygmunt Morawski - milicjant, lokator Wacławskiego, ledwo po 30, a już z trójką dzieci
  • Goch, Michałek i Walendzik - trójka dziwnych klientów knajpki
  • porucznik Adam Płoński - świeżo upieczony żonkoś
  • Irmina Płońska - już małżonka, szybko poznaje realia życia z milicjantem
  • major Darewicz - mentor Płońskiego
  • kapral Załęski - odbywa ostatni patrol
  • Stanisław Nałęcz - proboszcz parafii w okolicy, człowiek o łagodnych, niebieskich oczach
  • Józef Antosiak - łamało go w krzyżu, więc pierwszy znalazł zwłoki

1949. Ramoń, lokalny wariat (jak się potem okazuje, osoba wymagająca silnego wsparcia psychiatrycznego po przeżytej traumie wojennej, kopał groby dla zabitych w obozie koncentracyjnym i napatrzył się na rzeczy, na które nikt nie powinien patrzeć) doprasza się w knajpie Wacławskiego o alkohol. Klienci się śmieją, czasem ktoś piwo czy wódkę postawi mimo irytacji szynkarza. W kącie siedzą trzej dziwni mężczyźni, w pewnym momencie budzą w Ramoniu paniczny strach. W nocy ktoś zabija Wacławskiego, sierżanta Morawskiego i jego żonę, czego Ramoń jest świadkiem, schowany na zapleczu knajpy. Milicja początkowo podejrzewa tego ostatniego, ale na podstawie badań balistycznych (dość ograniczonych ówczesną techniką, ale zawsze) wyklucza go jako zbrodniarza, tym bardziej, że na pobliskiej stacji kolejowej ktoś strzela do milicjanta i poważnie rani zawiadowcę stacji. Akcja jest dwutorowa - ze śledztwa przeskakujemy do trzech przestępców, którzy - z jednym poważnie rannym - szukają schronienia u znajomego księdza w kościele. Jeden z nich wyznaje księdzu przewiny w ramach sakramentu spowiedzi, wiążąc go tajemnicą i czyniąc współwinnym (co chyba niekoniecznie jest zgodnie z doktryną kościoła). Tytułową Toccatę gra ksiądz na organach, przydaje się do przywabienia pewnego siebie zbrodniarza, który nad logikę przedkłada przemoc.

Książka jest pisana dramatycznie podniosłym językiem, pewnie dla podkreślenia grozy tematu:

Widzi całą sytuację, cisnęła mu się w oczy jak uderzenie odgiętej gałęzi.
Od tygodnia upał jak zaraza buszował między spaloną ziemią a bezobłocznym niebem.
Jak gdyby odłupano od nich całe zmęczenie od duchoty i wódki, pokładali się na stolikach ze śmiechu, niemal tarzali twarze w zakąskach, wypadały im z warg wyćpane do końca pety.
Jego idea [pomysłu] błysnęła w oczach i natychmiast zapadła się pod ciemny, kontrastujący z siwizną włosów, łuk brwi.

Się je: marynowane śledzie, baleron.

Się pije: ciepłą wódkę (bo upał), koniak i wino (bo przełom w śledztwie, dzięki świeżo zakupionym kapciom).

Inne tego autora:

Inne z tego cyklu tutaj.

#24

Napisane przez Zuzanka w dniu czwartek lutego 27, 2020

Link permanentny - Tagi: prl, panowie, panie, 2020, kryminal - Kategoria: Czytam - Skomentuj

« Mrs. Fletcher - Olga Gitkiewicz - Nie zdążę »

Skomentuj