Menu

Zuzanka.blogitko

Ta ruda metalówa, co ma bloga o gotowaniu

Kutna Hora

Po absurdalnie zatłoczonej Pradze, prawie pusta Kutna Hora była miłym wytchnieniem. Kaplica przycmentarna, bogato ozdobiona pozostałościami po XIV-wiecznej epidemii i wojnach krzyżowych, nie rozczarowuje. Majut usiłował policzyć czaszki, zdecydowanie nie ulegając poczuciu potencjalnej niestosowności, makabry czy obrzydliwości. Wiem, że podobna "ekscentrycznie" ozdobiona kaplica jest w Kudowie, ale mam poczucie, że to takie bardzo czeskie miejsce.

Warto zaopatrzyć się w mapkę lokalnych zabytków, bo kaplica i cmentarz są w sporej odległości od reszty starówki, a szkoda ominąć. Wprawdzie spóźniliśmy się do kościoła Św. Barbary, czego żałuję, bo witraże z zewnątrz wyglądały obłędnie, ale i od zewnątrz architektura zachwyca (żebrowate zdobienia nazywane są między innymi "grzbietem brontozaura"). Z kościelnego wzgórza jest bardzo przyjemny widok na panoramę miasta oraz na otaczające wzgórze winnice.

Restauracja: U Ruze, Zamecka 52 (tuż obok Ossuarium).

GALERIA ZDJĘĆ.

Napisane przez Zuzanka w dniu wtorek maja 2, 2017

Link permanentny - Kategorie: Listy spod róży, Fotografia+ - Tagi: czechy, kutna-hora, majowka2017 - Skomentuj

« Marcin Wicha - Rzeczy, których nie wyrzuciłem - Eric Malpass - Fortynbras uciekł / Od siódmej rano »

Skomentuj