Joan K. Rowling - Harry Potter i kamień filozoficzny

przeczytałam to dwa razy, zanim do mnie dotarło, że to naprawdę nie żaden dowcip :D kolejne są lepsze, owszem, acz nie wszystkie. zobaczysz natomiast, że on się rozwija z wiekiem, i to jest fascynujące, chociaż owszem, dychotomia dobro-zło pozostaje, ale takie jest założenie w końcu. sauron też za mądry nie był w sumie.
ale Ty filmów też nie widziałaś?

Serio, nie czytałam wcześniej, bratu kupowałam na e-bayu. Omijałam, albowiem unikam tego, czym się pół świata egzaltuje (Nesbo czytałam wcześniej, zanim się hype zaczął).

Film widziałam jeden, a i to niecały; chyba właśnie ekranizację 1. tomu. Oglądałam przez palce facepalma, albowiem jednak wyrosłam z czasów, że niepowodzenia w szkole były dramatem na miarę skoku franka.

Nie będzie pewnie dziwne, jak się przyznam, że Trylogię Tolkiena przeczytałam po obejrzeniu pierwszej części w kinie (Hobbita czytałam w dziecięctwie).

Potwierdzam, im dalej w las, tym bardziej granica dobro-zlo sie zaciera. Rowling chciala, by kolejne tomy byly dostosowane trescia do dorastajacego czytelnika.

Nie zniechęcaj się, ciekawiej robi się od 3 tomu. Nie jest to noblowska literatura ale warto. Dla siebie i dla potomstwa:-)

@constanz, a czy ja się zniechęcam? Stwierdzam tylko, że jak na nakręconą marketingową akcję, to jest całkiem przeciętna książka. Poza tym noblowskie też nie bardzo mnie kręcą ;->

Czytałam też, że redaktor wyciął z tej książki sporo wątków pobocznych,
gdyż uznał, że książka jest za długa jak na powieść dziecięcą, a Rowling jako
nieznana debiutantka nie bardzo mogła protestować. Potem miała już większą
siłę przebicia (co zresztą widać po grubości kolejnych tomów). Niektóre z tych
wątków Rowling wrzuciła potem na pottermore.