Menu

Zuzanka.blogitko

Ta ruda metalówa, co ma bloga o gotowaniu

Ewa wzywa 07 58-59-60

Władysław Krupiński - Celny strzał #058

Spis osób:

  • kapitan Mirski - nawet najgorszą wiadomość lubi przekazywać natychmiast[1]
  • Jolanta Stawicka - młoda i zgrabna, ale zaczerwienionymi oczami
  • Karol Stawicki - inżynier w spółdzielni “Elektrosprzęt”, z zamiłowania myśliwy i fotograf
  • Jankowski - leśniczy w Grocholinie
  • pułkownik - zwierzchnik Mirskiego, zadaje mu uprzejme pytania
  • Ela Kotarska - sekretarka prezesa, młoda, fertyczna i zalotna blondyneczka
  • Bernard - prezes “Elektrosprzętu”, przystojny i z lekka szpakowaty
  • Hanka - dziewczyna Mirskiego
  • Jan Zbykowski - przyjaciel Stawickiego
  • sierżant Marciniak - emerytowane źródło informacji
  • Bernard - były chłopak panny Eli

Żona inżyniera Stawickiego zgłasza zaginięcie męża, który wyjechał na polowanie (tyle że z aparatem fotograficznym, a nie strzelbą) i nie wrócił. Milicja zajmuje się sprawą chętnie, zaczynając od wyjaśnienia, że nie jest za zniknięcie męża odpowiedzialna[2]. Zaginiony mąż znajduje się po kilku dniach, niestety zastrzelony. Co ciekawe, dane pistoletu znajdowały się już w archiwach - kilkadziesiąt lat wcześniej strzelano z niego na posterunku w małej miejscowości właśnie do Stawickiego, ale wtedy nie ze skutkiem śmiertelnym. Inżynier pilnował wtedy na ochotnika strażników z obozu koncentracyjnego, w którym wcześniej przebywał. Dodatkowym tropem jest nagranie, które inżynier przed śmiercią zarejestrował mikrokamerą w swoim samochodzie - widać na nim morderców. Wydawałoby się, że sprawa jest prosta, ale ktoś Mirskiemu zaczyna grozić, a nawet groźbę realizuje, przez co ranny kapitan ląduje w szpitalu.

Się pali: “extramocne”, “carmeny”.
Się pije: domową nalewkę.
Się ma równouprawnienie: kapitan pomaga swojej dziewczynie zanieść naczynia do kuchni po kolacji, którą przygotowała.

[1] Tyle że nie. Wdowa po inżynierze dowiaduje się o śmierci męża z komunikatu w telewizji.

[2]

- Proszę pana… przygryzła ładne, dyskretnie umalowane usta. - A może Karol został zatrzymany przez panów?...
- Przysłalibyśmy już dawno powiadomienie. Proszę tego nie brać pod uwagę.

Inne tego autora tutaj.

Janusz Osęka - Śmierć w żlebie Kirkora #059

Spis osób:

  • porucznik Jan Dudziak - Komenda Miejska w Zakopanem
  • sierżant Stanisław Książek - fotograf milicyjny
  • Anna Zemanek (22) - turystka z Krakowa, nauczycielka, najpierw zaginiona, potem martwa
  • Halina Gałaj - kierowniczka pensjonatu „Krokus”
  • ratownik Smreczyński - GOPR
  • Antoni Tobiaszewski - raczej zamożny, choć prowadzi niezbyt czyste interesy
  • Tobiaszewska - ma zawsze wszystko za złe
  • Zdzisław Piątek (25) - z Gdyni, ciągle się uśmiecha, połączenie bigbitowca i konika sprzed kina
  • Ksawery Wojtecki (40+) - spokojny, małomówny zaopatrzeniowiec z Krakowa
  • Wojtecka - prowadzi z sukcesami warsztat wytwarzający plastiki, żona Wojteckiego
  • Jadwiga Wiśniak (21) - maszynistka z Łodzi, współlokatorka denatki
  • Marta Rataj (20) - liceum pedagogiczne, jw.
  • Stefania Zemanek - matka nieboszczki, wygląda na to, że nie znała wcale córki
  • Natalia Ciołkosz - raczej znajoma niż przyjaciółka Anny
  • Wojciech Czarnecki - właściciel czerwonej Skody, zakopiański podrywacz
  • ”Czarny Stach” - Stanisław Wańtuła, handluje walutą na Bukowinie
  • kapitan Czesław Szarecki - kolega Dudziaka ze Szczytna
  • Szymon Wrzos - inwalida, skończył z rozbitą głową
  • Franciszek Gałas - sąsiad, znalazł martwego Wrzosa
  • Daniel Badura - sąsiad Wrzosa, bez wpływu na akcję
  • Piotr Siwek - sąsiad Wrzosa, odpłatnie użycza teleskopu turystom
  • Biernacki - kadrowiec w dawnej pracy Wrzosa, dużo wie
  • Ignacy Wolicki - zmalwersował, a Wrzos na niego doniósł, więc odsiedział
  • Maria Wrzos - bratowa denata
  • Zenon Wrzos (17) - siostrzeniec, przypadkiem w okolicach Zakopanego
  • Wolak - informator Szareckiego
  • doktor Doliński - gastrolog z umiejętnością obserwacji
  • Iwona Szczęsna - narzeczona Czarneckiego, ale niechętnie
  • Burcyn - lokalny celebryta, gawędziarz góralski
  • Helenka - dochodząca Tobiaszewskich
  • Gorczycki - wspólnik Wojteckiej
  • Żakowicz - kierownik schroniska, na szczęście ma porządek w papierach

Anna przyjechała na urlop do Zakopanego i po trzech dniach zaginęła, znalezioną w Żlebie Kirkora; co ewidentnie świadczy o tym, że ktoś ją zepchnął. Śledztwo wyklucza wypadek tym bardziej, że dziewczyna była w 3. miesiącu ciąży. Niedługo potem ginie Wrzos, mieszkający w Zakopanem emeryt po przejściach, żyjący w biedzie. Milicja szuka powiązań, bo niedługo przed śmiercią ktoś widział Wrzosa zaczajonego pod pensjonatem, w którym wcześniej mieszkała denatka. Wygląda na to jednak, że oboje zamordowanych nic nie łączy; ważnym tropem natomiast jest trzydniowa nieobecność Anny podczas poprzedniego urlopu i sposób, w jaki Wrzos dorabiał sobie do renty.

Się pali: carmeny.
Się (nie) je, bo:

Tu czekały go [kapitana] jednak kłopoty z kolacją. Portier nie chciał wpuścić gościa do restauracji bez wykupienia karty konsumpcyjnej za sto złotych.
- Jest dancing! - tłumaczył surowo.
- Ale ja chciałem tylko zjeść coś szybko. Jestem głodny.
- Nie! - przeciwstawiał się ostro. Wreszcie uległ błaganiom kapitana, ostrzegając jednak: - Wpuszczę pana, ale niech pan tylko spróbuje zatańczyć!

Się dokonuje przeszukania, ale czasy nie sprzyjają minimalizmowi:
Na dole szafy były dwie szuflady. W górnej stare półbuty leżały obok zeszłorocznego kalendarza ściennego, połamany ołówek, przepalona żarówka, świeca, jakieś śrubki, gwoździe, kłębki sznurka. W dolnej tkwił zniszczony skafander narciarski, kilka blaszanych łyżek i widelcy, torba cukru, pudełko kawy „Marago”, trzy pary skarpetek, okulary słoneczne, pastylki na żołądek „Idalbina”, sweter wełniany koloru szarego. Z leżącej obok otwartej walizki wysypywały się: torba makaronu, zatłuszczone karty do gry, dwie koszulki „polo”, latarka elektryczna, sznurowadła. Wewnątrz leżały stare numery „Przekroju”, dwie pary kalesonów, pasek do spodni, krawat, lusterko, torebka cukierków miętowych.

Jerzy Łaniewski - Prześwietlone zdjęcie #60

Spis osób:

  • inżynier Zbigniew Rudziński - kierownik zespołu projektowego, a nie poganiacz mułów
  • Zosia Juszczyk - kreślarka, nieoficjalnie sekretarka, szczupła nieduża blondyneczka
  • Janek Kaliński - świetny fotograf, ale mentalny nastolatek-dowcipniś[1], złota rączka do samochodów
  • inżynier Kwiecień - najmłodszy w zespole
  • Wacław Poliński - “Stary”, dyrektor
  • Krystyna - sekretarka dyrektora
  • inżynier Wacław Turoń - pupilek Rudzińskiego
  • mecenas Władysław Marczuk - radca prawny, często wpada na pogawędkę do zespołu
  • inżynier Wiktor Rapecki - zapalony amator motoryzacji, trochę chodził z Zosią
  • Jan Kowalik - portier i woźny
  • Kowalikowa - woźna, żona Kowalika
  • inżynier Helena Ceruk - dawna pracowniczka Pracowni
  • Władysław Piekliński (ps. Piekiełko) - fachowiec od giełdy samochodowej, przyjaciel Kalińskiego
  • Antoni Zawada - fotograf z Barlinka
  • Marek Jabłoński - właściciel mercedesa spod Grójca
  • kapitan Wiesław Niecki - gwiazda polskiej kryminalistyki
  • Stefan/Jurek - narrator, dziennikarz, marzy o uczestniczeniu w śledztwie
  • sierżant Berski - współpracuje z Nieckim od lat, więc czyta mu w myślach

W Pracowni Konserwacji zabytków fotograf wychodzi na pół godziny, ale już nie wraca mimo że miał oddać dokumentację do pilnego projektu. Po tygodniu zostaje znaleziony martwy w nieczynnej kotłowni, ktoś zatłukł go łomem. Milicja wraz ze współpracującym znajomym dziennikarzem usiłuje odkryć, czemu nikt nie chce opowiadać o żartach Kalińskiego oraz czemu mimo pogarszającej się jakości pracy fotograf jednak utrzymuje się na stanowisku. Po mrówczej pracy przy przeglądaniu archiwum fotograficznego denata okazuje się, że wesołek szantażował swoich kolegów zdjęciami (a to w sytuacjach erotycznych, a to podczas pijackiej imprezy). Pozostaje odkrycie, komu nastąpił na odcisk na tyle, żeby musiał zginąć. Co ciekawe, nie pojawia się w fabule żadne prześwietlone zdjęcie, bo denat był świetnym fotografem.

Się je: golonkę firmową.
Się pije: koniak (tylko 25 gram!), wódkę (w celu przepchnięcia projektu budowlanego z niedoróbkami).
Rys historyczny: giełda samochodowa na Okęciu.
Mimowolny antysemityzm: sprzedawany samochód “idzie do Żyda”.
Się ma kiepskiego redaktora: narrator raz jest Stefanem, raz Jurkiem, zaś Kaliński zaginął w sierpniowe popołudnie, które potem okazuje się być 20 lipca.
Się pali: wcale! Nikt nawet paczki z papierosami nie wyciąga!

[1] Mysz sekretarce do szuflady, łajno z plastyku na biurko, chlapanie białych bluzek znikającym atramentem czy fotomontaż woźnego w mundurze esesmana, zatrzymajcie tę karuzelę śmiechu.

Inne tego autora:

Inne z tego cyklu tutaj.

#66

Napisane przez Zuzanka w dniu wtorek maja 26, 2020

Link permanentny - Kategoria: Czytam - Tagi: 2020, panowie, prl, kryminal - Skomentuj

« Maryla Szymiczkowa - Seans w Domu Egipskim - O dniu matki »

Skomentuj