Cos mi sie zdaje, ze mamy bardzo podobnie:)) Domek owszem, ale z odpowiednia iloscia sluzby. Jestem zdecydowanie za wygodna, zeby sie przejmowac wymiana rynny, schodow, klepek w dachu, naprawa roznych pierolek i grabieniem lisci, przycinaniem trawy, czy tez odsniezaniem. Nade wszystko lubie mieszkac wygodnie i przy najmniejszym wysilku z mojej strony. Z tego tez powodu jestem cala szczesliwa, ze mam wystarczajaco duze mieszkanie w domu dwurodzinnym, a wszystkie w/w prace naleza do obowiazkow wlasciciela;)
W moim magicznym domu
... wszystko się zdarzyć może.
Same zmyślają się historie,
sam się rozgryza orzech.
Nie jestem wielbicielką domków jednorodzinnych, nawet z ogródkiem, bo mają za wiele "a to". A to trzeba dojechać, bo domek zwykle za miastem. A to trzeba pilnować szamba, bo nie ma kanalizacji. A to internet jest dowożony gołębiami, bo nikt nie pociągnie światłowodu. A to dach przecieka. A to ogród oblazło nieproszone robactwo i się panoszy. I tak dalej. Dlatego w ramach eskapizmu wymyśliłam sobie apartament w centrum miasta (ale nie aż tak w centrum-centrum, tylko ciut na uboczu, żeby było ciszej). Wysoki, w starym a wyremontowanym budownictwie, z tarasem, z którego widać świat z góry, z wielkimi oknami i miejscem na bibliotekę. I tylko kiedy przechodzę przez Sołacz, łamię i się wracam do myśli, że chciałabym domek z ogrodem (i panem Józefem do opieki nad ogrodem). Na Sołaczu.
