Menu

Zuzanka.blogitko

Ta ruda metalówa, co ma bloga o gotowaniu

Wieniedikt Jerofiejew - Moskwa-Pietuszki

Wieniczka jedzie z walizeczką z Moskwy do Pietuszek, do ukochanej z długim warkoczem i 3-letniego synka, który ostatnio chorował. W walizeczce wiezie cukierki "Bławatek" dla damy i orzechy dla synka. Problem w tym, że mimo wczesnej pory męczy go kac, z baru na dworcu Kurskim go wyrzucili (i do tego nie mieli kseresu), a że podróż przed nim długa, zaopatruje się więc za ostatnie pieniądze w szeroki asortyment alkoholi. Żeby przetrwać, bo w Pietuszkach upojony będzie szczęściem i miłością. Kolejne stacje rozdzielają monolog Wieni - historię o aniołach i diabłach w jego głowie, wyjaśnienie palącej kwestii harmonogramów, które spowodowały wyrzucenie go z pracy, dialogi ze spotkanymi współpodróżnymi i na bieżąco aktualizowany stan wypitki.

Słucha się (w wykonaniu Romana Wilhelmie) i czyta (bo miałam wrażenie, że audiobook jednak miał jakieś skróty albo parokrotnie się zamyśliłam i przeleciało mi mimo uszu) jak fantastyczną powieść sensacyjną. Na dworzec Kurski w lewo, prosto czy w prawo? Dojedzie? Nie dojedzie? Będzie czekała na peronie o 11? Będzie w Pietuszkach jaśmin i zapach kwiatów?

#35/#7

Napisane przez Zuzanka w dniu niedziela maja 28, 2017

Link permanentny - Tagi: panowie, rosja, 2017, beletrystyka - Kategorie: Słucham (literatury), Czytam - Komentarzy: 2

« Eric Malpass - Fortynbras uciekł / Od siódmej rano - O tym, czy da się samochodem po centrum Pragi »

Komentarze

buksy
Uwielbiam Wieniczkę, a wykonaniu Wilhemiego musi robić wstrząsające wrażenie :)
Zuzanka
@buksy, robi wstrząsające wrażenie. Wilhelmi to czyta wprost z duszy, jakby sam napisał.

Skomentuj