No More Room

A może to przez charakterek? (orlinos kiepsko psychologizujący) Powiedziałbym nawet: charakter; wyziera z każdego słowa, które piszesz. Hm, no dobra, powiedzmy, że to był komplement (orlinos – mistrz komplementu) dla Ciebie. Jakieś życzenia odnośnie wyglądu orchidei?

Orlinos, no offence, ale ty naprawdę niewiele rozumiesz.

Przyznaję. Za to jestem mistrzem głupich komentarzy. :-/

So don’t do that then.

Postaram się. Po prostu podobał mi się Twój wpis i chciałem coś napisać, a że w główce nie było niczego mądrego… (odgłos zakładanego knebla).

To przyjmij, że ja mam się zdiagnozowaną. I że używam tzw. środków stylistycznych, a jutrzejszy dzień nie będzie pierwszym dniem separacji. Wężykiem, Jasiu, wężykiem.

Aha, to o to Ci chodziło. Ok – ja nie pomyślałem, że to było na serio. Aż tak źle ze mną nie jest. A z psychologizowaniem to już definitywnie żartowałem (zgoda – kiepsko) i nie mam nawet zamiaru Cię „diagnozować”, czy „rozgryzać”.
Jeżeli chodzi o „psychologizowanie” – to bywa moją rozrywką, ale nader specyficzną. Zwykle wychodzą od jakiejś drobnej cechy (wyglądu, zachowania), jaką obserwuję u nieznajomej mi osoby, buduję sobie na jej podstawie rozbudowany obraz tejże…
...I z dużą przyjemnością obserwuję, jak ten mądry obraz wali się po bliższym poznaniu „obiektu”. Drogie Bravo, czy to masochizm? ;-)
(Dla rozwiania wątpliwości i na wszelki wypadek – nie, nie próbuję tego na Tobie).

Ha! A mnie wkurza jak za szybko wszystko przynoszą! Do resturacji idę towarzysko, spotkać się z ludźmi, porozmawiać. Beznadziejne jest jak jeszcze się nie rozsmakowałam w przystawce, a już kolejny talerz wnoszą.
Najlepiej wspominam pewną belgijską restaurację, w której posiłek z 5 dań (dwie przystawki, danie główne, dwa desery, wszystko wielkosci naparstka) + załe morze wina, serwowali od 19. do 24.

moim zdaniem przez paskudny charakter ;>
ale serio- za mądra jesteś. przy facetach trzeba być półdebilką (ojejuś! zobacz tomeczku jaki fajny samochód. jaka to marka misiaczku?!), bo inaczej nie będzie brania. tylko silni faceci mają odwagę być z mądrą kobietą.

No, pozwolę się tutaj nie zgodzić – mnie na przykład pociągają inteligentne kobiety, chociaż się ich boję. ;-) Inna sprawa, że faktycznie, do bycia z kimś „charakternym” samemu trzeba mieć mocną osobowość.

Żałosne tempo obsługi w knajpach to przypadłość nie tylko polska, ale chyba ogólnie byłych demoludów. Co gorsza, ja zauważyłam u siebie, że się na to uodporniłam, bo ostatnio skok jakości obsługi przy okazji bytności w Wiedniu odebrałam jako coś straszliwie in plus, a w sumie powinno być całkowicie naturalne, że kelner pojawia się z kartą zanim jeszcze dobrze nie siądziesz, pyta, czy doradzić, materializuje się w celu przyjęcia zamówienia natychmiast, jak zamkniesz kartę, zupę przynosi w najgorszym razie po kilku minutach, potem dyskretnie monitoruje postępy w spożywaniu, zaś pani kelnerka w byle cukierni natychmiast przechodzi na angielski, wykrywając osobnika nieniemieckojęzycznego i pyta, czy osobnik woli podejść do lady z ciachami i pokazać palcem, niż męczyć się z kartą.

W Polsce też zdarzają się knajpy, gdzie obsługa jest genialna i wie, kiedy przyjść, a kiedy zostawić w spokoju. Nie wspominając o instytucji czekadełek, przy których można pół godziny poczekać na zupę.

Zdarzają, ale mam wrażenie, że tu, czyli w jednak niestety turystycznym Krakowie jest coraz gorzej, tzn. coraz częściej jest drogo, średnio jakościowo i obsługowo byle jak, co jest szczególnie dotkliwe w przypadku knajp ze średniej półki, w jakich bywamy najczęściej, bo człowiek wtedy zaczyna obserwować coraz bardziej bolesny rozziew między ceną a jakością. Pewnie, jak się pójdzie do Tesoro del Mar albo Pimiento Argentino to obsługa będzie bez zarzutu, ale kwota od dwóch stówek w górę za kolację dla 2 osób to nie jest coś, z czego jestem skłonna wyskakiwać co tydzień.