Neil Gaiman - Chłopaki Anansiego

Rany, mam z Gaimanem dokładnie to samo: ile razy próbuję się do niego przekonać, dochodzę do tego samego wniosku, że bardzo dobrze pisze, ale nie ma o czym. "Chłopaki" są IMHO straszliwie nudne, jedyna fajna scena, która mi zapadła w pamięć, to pomyłka "nie ten pogrzeb".

Tam są fajne sceny. I to jest siła Gaimana. Ale dla mnie to wygląda tak, że Gaiman ma doskonały zmysł obserwacyjny, łapie śmieszne sceny, a potem je merdżuje w powieść, niestety na kanwę tej powieści już mu wiele nie zostaje.

Oj, ale przynajmniej fajnie pisze i ma dobre pióro, czego o wielu współczesnych się powiedzieć nie da. Do autobusu niekoniecznie potrzebuję książki która jest o Czymś. :-)

Lubię Gaimana, lubię te jego-nie-jego wątki. Chłopaki Anasiego nie są najlepszą jego książką, ale przyjemnie się ich czyta. Tylko pająki napawały mnie obrzydzeniem, bo nie ich lubię bardzo.

Gee. No nie mów, że należysz do ludzi, którzy, mając ochotę na czekoladę, jedzą chrupki ryżowe? :-> (dla mnie książki Gaimana są jak małe przyjemne słodycze, i mogą sobie takie zostać - jak będę chciała sięgnąć po coś, od czego mózg mi eksploduje z nadmiaru geniuszu autora, to mam z czego wybierać).

Nie bardzo rozumiem metaforę. Napisano na świecie miliony książek, a nie ma jednej obiektywnej listy rankingowej, według której można ocenić, czy książkę czytać warto, czy nie. O Gaimanie ciągle słyszę, że jest wpytę, więc sięgam po kolejne książki, przekonana w swojej naiwności, że może ta właśnie będzie miała coś, czego inne nie miały. Ale nie ma ;-)

Moim problemem jest to, że chciałabym jeść tylko czekoladę, ale mam anonimowe pudełka ze składem chemicznym i mogę z jakąś szansą trafić na ryż, albo zupełnie niespodziewanie na czekoladę.

A czytałaś Sandmana? Tam smaczki okraszone świetną grafiką oddają w pełni zamysły Gaimana.

Czekam, aż wydadzą w pl w całości. Nie cierpię czytać po kawałku, bo mam sklerozę i przez pół roku, zanim wydadzą następną część, zapominam, o czym czytałam.

Z tego, co pamiętam z pierwszych części, podobało mi się mimo tego, że rysunki w każdym tomie robił ktoś inny, przez co całość się nie trzymała kupy.

Jest z tego co pamiętam trzech rysowników. Dalej raczej głównym rysownikiem jest Dave McKean (jeśli mnie pamięć nie zawodzi ;)). Trzyma się kupy i to nieźle ;) A jak czegoś nie pamiętam to wracam do tego, bo wszystkie komiksy stoją na półeczce i są moje :)

A mnie szkoda czasu na wracanie co pół roku do tego samego. Rośnie mi sterta rzeczy do czytania szybciej niż jestem w stanie ją przeglądać.

Metafora being taka, że człowiek ma w domu różne książki (i różne przekąski) na różne okazje. Jak sięgam po Gaimana, to nie z nadzieją, że autor będzie mnie zmuszał do zastanawiania nad istotą życia, tylko z nastawieniem, że mnie zaciekawi (ma talent do doszukiwania się niezwykłości w zwyczajnych rzeczach i za to go lubię).
A jak ktoś bez takiego wprowadzenia powiedział po prostu: "Spróbuj Gaimana, utoniesz w potokach własnej śliny", to faktycznie przesadził :>

To się zgadzam. Gaimany są sprawnymi czytadłami. Ale ze względu na to, że mają taki dobry PR, oczekuję od nich więcej. Dlatego też mam je na półce, ale rzadko wracam.