Sons of Anarchy

Peg rządzi, również w Charming (no nic nie poradzę na to, że misie Segal kojarzy głównie z rodzinką Bundych :) ).
A nie wkurzał Cię, imho przypięty trochę na siłę, wątek ojca Jaxa? No chyba, że dalej go rozwiną...
I nie wspomniałaś o całkiem fajnej biczy z FBI i całkiem nieźle dającym sobie radę w trzymaniu bagna poza miastem Chief Sheriff'ie. Ciekawie i zdroworozsądkowo korzystał z SOA :)

@silver - wątek ojca Jaxa przypięty na siłę? Toż to jest oś serialu. Nie samym handlem bronią żyje człowiek. Poza tym, ta tajemnica sprawia, że to wszystko wygląda jak współczesny Hamlet.

A serial potwornie rozłazi się na szwach, chyba nikt nawet nie udaje, że to ma być wiarygodne. Dobrze się ogląda, ale trzeba wyłączyć dociekliwość, bo inaczej człowiek głowi się, czemu chłopcy wiedzą, że w spalonych zwłokach mogło zachować się DNA, a żaden z nich nie zauważa jeżdżącego za nimi i fotografującego jak leci agenta ATF. Pomijam takie detale jak ewidentnie głusi sąsiedzi Tary (strzały).

Tam połowa bohaterów się zachowuje nieracjonalnie. Najbardziej chyba lubiłam Bobby'ego - księgowego i karaoke-Elvisa. On miał zdrowy luz. @Silver, szeryf Unser ("Nasz") był świetny, ale dla mnie to jednak ta część fabuły, którą warto sobie samemu odkryć, ze wszystkimi dwuznacznościami. Ja do tego miałam jeszcze straszne poczucie, że Gemma siądzie na kanapie, założy nogę na nogę i jak w "Świecie według Bundych" krzyknie "I want bonbons!!!".

Na razie jesteśmy po pierwszej serii, więc nie wiem, kogo ja lubię. Bobby istotnie był dobry, miał luz, oj tak. Gemma chyba część garderoby pożyczyła :)