Przyznaje, ze przezylam szok, jak 26 lat temu przylecialam do Stanow i okazalo sie, ze wiekszosc restauracji jest prorodzinna. Dzieci siedza w wysokich krzeselkach, lub troche wieksze przy stole, na dluzsze posiedzenia rodzinne zauwazylam nawet kaciki zabaw dla dzieci. Jakos to bylo zupelnie inaczej niz w PRL z ktorego wlasnie wyjechalam. Przez jakis czas nie komentowalam, ale tez nie rozumialam "filozofii" restauracji rodzinnych. Natomiast z czasem zauwazylam, ze wiekszosc 6-cio i 7mio latkow potrafi zachowac sie przy stole i nawet przesiedziec dluzej nie biegajac po calej sali. Skad sie to bierze? Ano wlasnie stad, ze dzieci sa od malego oswajane z bywaniem w restauracjach i takie 6-7 latki juz doskonale rozumieja, ze nie nalezy przeszkadzac innym. Nie mowie tutaj oczywiscie o Burger King czy McDonalds;)) gdzie wiadomo i konsumenci i ich dzieci sa "inne".
Prorodzinnie
I tak miałam pisać o obiedzie, ale pozwolę sobie oprzeć się na dzisiejszej notce Joanny o tym, gdzie jest miejsce dzieci. Jestem z frakcji, że po coś są te wysokie krzesełka z pasami bezpieczeństwa i że nawet ruchliwa i wokalna młodzież ma prawo zjeść niedzielny obiad jak sołtys w restauracji. Ma prawo karmić frytkami rodzica, mieszać zawzięcie łyżeczką w szklance i wydawać radosne okrzyki zza nogi od stołu. Takie jest moje zdanie i się z nim zgadzam (oraz ogromnie się cieszę, że po krótkim okresie, kiedy wychodzenie z młodzieżą do restauracji było maksymalnie upierdliwe i zdecydowanie na raty, tak od jakiegoś czasu się znacznie poprawia, nawet jeśli kosztuje to szklankę, za co uprzejmie jeszcze raz przepraszam).
I jak narzekałam kiedyś, że poza ścisłym centrum nie ma gdzie dobrze zjeść, tak się myliłam, bo całkiem blisko mojej wsi można iść/jechać do Frygi [2024 - zamknięta]. Ponad 10 lat temu byłam świadkiem na ślubie P. i D. (wytrzymali do dzisiaj, żeby nie było) i kiedy ostatnio po raz kolejny z musu przejeżdżałam Naramowicką w celu wiadomym, nagle do mnie dotarło, że to właśnie tam odbywały się poślubne bachanalia. I wprawdzie restauracja skupia się na cateringu (dzięki czemu można się poczuć przezroczystym dla obsługi, pieczołowicie przechodzącej przez cateringowe zamówienia, a przy tym jednocześnie wcale nie czekać na kelnerkę), ale na miejscu jest nie dość, że uroczo, to i jedzenie warte wiele. Zmienne menu dnia, więc można co jakiś czas wracać; w karcie niedużo, co obiecuje jakość. Trochę europejsko, trochę azjatycko, składniki dobrej jakości (parmezan, a nie zastępnik!), do tego na tyle dużo, że nie ma miejsca na deser. A szkoda.
PS Chcę taki wazon jak na pierwszym zdjęciu.