Menu

Zuzanka.blogitko

Ta ruda metalówa, co ma bloga o gotowaniu

Zygmunt Zeydler-Zborowski - Eliza nie zgadza się na rozwód #95

Spis osób:

  • inż. Karol Przesiecki - tchórz, ale jednak prosi o rozwód
  • Eliza Przesiecka - starzejąca się dama, doskonale się bawi zmieszaniem męża
  • pan Ludwik - fryzjer gentleman, mistrz nożyczek
  • pani Stefa - kosmetyczka, nie zatrzymuje jednak procesu starzenia
  • Tereska - gosposia u Przesieckich
  • mecenas Zawierski - ma opinię dobrego prawnika
  • Dzidka - najlepsza przyjaciółka Elizy
  • Grażyna Pawelska - studentka Wyższej Szkoły Muzycznej
  • Waldemar Tokarski - chłopak Grażyny, spoważnieje, jak skończy 80 lat, aktualnie w kłopocie
  • Kazik Ostrowski - ogromne okulary w grubej, ciemnej oprawie, interesuje go głównie życie ślimaków
  • Magda - pełna życia i temperamentu dziewczyna, mimo to wyszła za mąż za Kazika
  • Ziutek Borzycki - kolega szkolny Waldka, nigdzie nie pracuje, ale wydaje dużo pieniędzy
  • niejaka Pufa - tęga blondyna, dziewczyna Ziutka
  • Lucynka - przyjaciółka Magdy
  • Wacio - mąż Lucynki, mizerny blondyn, robiący wrażenie człowieka przepuszczonego przez wyżymaczkę
  • czarniawy cudzoziemiec - Neapolitańczyk, przyjechał do Polski w sprawie zakupu koni rzeźnych
  • Hieronim Pawelski - ojciec Grażyny, wyjątkowo cichy i spokojny człowiek, stroiciel fortepianów
  • Łowicki - doktor, stwierdził zgon
  • porucznik Szerniak - bardzo podniecony pierwszym śledztwem w sprawie morderstwa
  • kapitan Szymański - stary rutyniarz
  • doktor Lewicki - patolog
  • Teofil Kacperski - emeryt, sąsiad Pawelskiego, znajduje zwłoki
  • Zenon Pawelski - brat zamordowanego, z Mokotowa, człowiek niezbyt komunikatywny
  • Kocimska - właścicielka pensjonatu „Szarotka” w Zakopanem
  • Joanna Wroczyńska (32) - de domo Kubisiak, robi dobre wrażenie, bo nigdzie nie pracuje
  • Henryk Wroczyński - mąż Joanny, z rogami, pracuje w MHW

Wyższe sfery - pan inżynier, elegancka pani domu z dobrym pochodzeniem, zajmująca się leżeniem na kanapie i pachnięciem. Inżynier chce się rozwieść z żoną, tytułową Elizą, ale Eliza jak wyżej, bo ma świetną willę, pieniądze i nic nie musi robić. Dom sprząta im gosposia, ofiara awantur (np. z okazji przypalenia monogramu na prasowanej właśnie koszuli pana).

Sfera obok - córka przedwojennego stroiciela fortepianów, Grażyna, umawia się prymitywem, kombinatorem Waldemarem, który - oprócz dansingu w Grand Hotelu i morza wódki - potrzebuje również pieniędzy na pokrycie manka w spółdzielni i ma nadzieję je od ojca Grażyny pozyskać. Czy pozyskuje, nie wiadomo, ale ojciec zostaje znaleziony martwy. Jakieś pieniądze miał, bo gdzieś się kręci wątek spadku i handlu dolarami; sprawa jest wyjątkowo rozwojowa, bo dodatkowo okazuje się, że starszy pan utrzymywał flamę, panią Joannę (lat 32). Wprawdzie była mężatką, ale mąż wolał mieć 30% w świetnym interesie niż 100% w słabym.

Wprawdzie nie ma tu kochliwego Downara, ale prowadzący śledztwo porucznik Szerniak i kapitan Szymański również są koneserami urody kobiecej:

Brunetka o ogromnych fiołkowych oczach i pełnych, zmysłowych ustach miała w sobie tyle kobiecego wdzięku, połączonego z jakimś pozornie niedostrzegalnych, ale w rzeczywistości niesłychanie agresywnym seksem, że trudno było sobie wyobrazić mężczyznę, który zdołałby się wydobyć zwycięsko z jej sideł.

W śledztwie nie występują żadne artefakty typu szklanki czy spodki, za to ważną rolę odgrywa fortepian i markowe okulary przeciwsłoneczne.

Się pije: coca-colę, koniak „Martineau”, polską wódkę.
Się pali: „playersy”.

Inne tego autora, inne z tej serii.

#29

Napisane przez Zuzanka w dniu czwartek marca 20, 2014

Link permanentny - Kategoria: Czytam - Tagi: 2014, panowie, prl, kryminal - Skomentuj

« Ann Cleeves - Ukryta głębia - O nosie »

Skomentuj