Zygmunt Zeydler-Zborowski - Prawda rodzi nienawiść #32

Spis osób:

• Leokadia Frączkowska. - gosposia, nie przepada za swoimi chlebodawcami
• Joanna Rosicka - ciągle atrakcyjna, raczej rozrywkowa, dwa fakultety
• Edward Rosicki - hipochodryk, mąż Joanny, inżynier architekt
• Dorota Kruszewska - gospodyni przyjęcia, nie wylewa za kołnierz
• Adam Kruszewski - mąż Doroty, irytuje go picie żony
• Wandeczka Kalinowska - sąsiadka matki Joanny z Anina, kobieta z wąsem
• doktor Pawelski - jeździ na karetce
• Kozłowski - sanitariusz, z tejże karetki
• Lipkowska - matka Joanny, co ciekawe, w dobrej formie
• Kapitan Ignacy Suchecki - zupełnie nie jak Sherlock Holmes, zwany Małym Ignasiem albo Szaradą
• Ryszard Wardecki - taki jeden malarz, absztyfikant Rosickiej
• doktor Stasiewicz - lekarz rodzinny Rosickiego, o twarzy rzymskiego senatora
• Kazia - chuda modelka
• porucznik Olszewski i sierżant Pakuła - milicjanci znani z innych tomów, tu epizodycznie
• doktor Łukasik - duże, ciężkie chłopisko o kwadratowej, zupełnie łysej głowie
• Renata Tyniecka - Polka bywająca w Paryżu, blond Wenus
• Bogdan Łączewski - młodzieniec z kłakami i w podartych dżinsach

Pani Joanna ignoruje chorego męża, każe gosposi wyprasować apaszkę i oddala się na przyjęcie. Z przyjęcia wychodzi nagle, wezwana telefonem do chorej matki, po czym zostaje znaleziona w Lasku Bielańskim, uduszona wspomnianą apaszką. Mógłby być to moralitet na zatrudnianie pomocy domowej "na czarno" i traktowanie jej przedmiotowo, bo to zirytowana gosposia życzyła pani, żeby ją pokręciło, ale nie. Żona filolog klasyczny[1] i historyk sztuki, mąż inżynier, a jednak okazuje się, że mimo bogactwa materialnego (na przedpokoju wisi płaszcz berberi) to niziny społeczne - denatka ma romans z przystojnym, choć głupawym malarzem, inżynier - z piękną, choć niespecjalnie sprytną aspirującą aktoreczką. W tle kręcą się bananowi znajomi, bo kryminał bawiąc, odkrywa prawdy o społeczeństwie:

Kruszewski (...) z nieukrywaną niechęcią spojrzał na żonę.
- No i po co tyle piłaś? (... że do nieprzytomności i że powstrzymał ją przed stripteasem przed gośćmi).
- Przepraszam Cię.
Machnął ręką. - Daj spokój. Ale już nigdy więcej nie będzie u nas w domu tyle alkoholu. (...) Co sobie ludzie o nas pomyślą?
Skrzywiła się. - Eee, nie przejmuj się. U nas, w Polsce, nigdy się źle nie myśli o tym, że kto pije wódkę. Ci niepijący są podejrzani i nieszczerzy.

Nietypowo (bo zwykle u ZZZ pojawia się major Downar) śledztwo prowadzi mały i chudy (64 kg) kapitan Ignacy Suchecki, który w emploi[2] ma granie pierwszego niewinnego tak dobrze, że nabiera najtwardszych przestępców. Do tego jest sprytny - a to wyśle współpracownika do wydziału spadków, gdzie współpracownik oczaruje piękne panie, a to zorganizuje ustawkę na giełdzie za pomocą ekskluzywnego hummera do okazyjnej sprzedaży. W ogóle chyba każdy przezorny śledczy nosił wtedy ze sobą spodeczek, żeby zamienić i pozyskać odciski palców (wnioskuję, że wszyscy mieli takie same spodeczki, bo innych nie było). Mimo śledztwa pada drugi trup, ale milicja doprowadza do aktu skruchy u bandytów.

[1] Półki z książkami zajmowały całą jedną ścianę, od podłogi aż do sufitu. - Popatrz, popatrz - powiedział Grabik. - Facet zdobył gdzieś Ulissesa.

[2] Dzięki, ^siwa, za frazę.

Inne tego autora tu.

Inne z tego cyklu tutaj.

#11