Menu

Zuzanka.blogitko

Ta ruda metalówa, co ma bloga o gotowaniu

The Woman in the House Across the Street from the Girl in the Window

Pozwoliłam sobie użyć oryginalnego tytułu, bo lepiej oddaje moje poczucie przeogromnego zdziwienia po obejrzeniu tego serialu. Poczucie zdziwienia i jednocześnie poczucie nabicia w marketingową butelkę, bo zmarnowałam ponad 3 godziny na oglądanie czegoś, co mogę nazwać tylko porażką[1]. Tak, wiem, że to pastisz tzw. thrillera kobiecego, gdzie przypadkowa kobieta po przejściach jest świadkiem czegoś niepokojącego, nikt jej nie wierzy, prowadzi prywatne śledztwo i okazuje się, że od początku miała rację. Problem w tym, że niewspółmiernie dużo wysiłku włożono w opowiedzenie absolutnie głupiej historii. Annę dotknęła życiowa tragedia - straciła dziecko, a mąż od niej odszedł. Spędza więc dni zapijając winem silne leki i siedząc przed oknem, za którym toczy się życie: ktoś się wprowadza do domu po drugiej stronie ulicy, a niedługo potem bohaterka obserwuje czyjąś śmierć. I kiedy już widz zainwestuje emocjonalnie, dostaje w twarz mokrą rybą kiepskiego żartu - córka Anny została zjedzona przez kanibala, gdy jej ojciec zabrał ją ze sobą do pracy do więzienia o zaostrzonym rygorze. Brakuje tylko śmiechu z puszki. Szkoda czasu, na komedię jest to zbyt poważne, na thriller zbyt idiotyczne. Niestety, promowane przez influencerów i przez Netflix, który planuje poeksploatować temat przez kilka sezonów. Notka dla pamięci: to, że influencer coś chwali, nie znaczy, że jest dobre.

[1] Podobne poczucie miałam z trzecim sezonem "Master of None". Zmarnowałam kilka godzin na śledzenie nudnej historii bez morału o związku dwóch przyjaciółek Deva (Ansariego). Nudnej w stylu "nic się nie dzieje" nudnej i w zasadzie bez większego związku z poprzednimi sezonami serialu.

Napisane przez Zuzanka w dniu piątek lutego 11, 2022

Link permanentny - Kategorie: Oglądam, Seriale - Komentarzy: 2

« Terry Pratchett - Ostatni kontynent - Kawałki Poznania, odcinek 9 »

Komentarze

Bazyl
Wielosezonowe tasiemce cierpią na spadek formy z każdym kolejnym sezonem. Owszem są nieliczne wyjątki, ale i tak rozglądam się ostatnio za miniserialami, bo w nich twórca musi się sprężyć i nie może sobie pozwolić na marnowanie taśmy i głupawe pierdu pierdu byle tylko stworzyć kolejny odcinek :P
Zuzanka
Problem w tym, że czasem miniserial pączkuje w wielosezonowy tasiemiec albo świetnie się ogląda i nagle koniec, więc żal. Oraz są seriale, które doskonale się ogląda mimo wielu sezonów - właśnie kończę czwarty sezon "The Wire" i każdy odcinek trzyma moją uwagę.

Skomentuj