Zygmunt Zeydler-Zborowski - Dżem z czarnych porzeczek #70

Spis osób:

• Zuzia - pokojówka w pensjonacie, ładna koza
• doktor Wasiutowicz - mieszkaniec pensjonatu, umie rozpoznać zgon
• Mieczysław Kozielski - łakomy kompozytor, denat, otruty cyjankiem potasu
• Kozielska - dama nie pierwszej młodości, ale z klasą
• major Zielniak - posiwiały rutyniarz
• porucznik Morawski - młody, zaraz po studiach
• kierowniczka pensjonatu - opanowana, ale nie pozbawiona uczuć
• Cecylia Gruszecka - niby się odchudza, ale zupy może zjeść i trzy talerze, poetka
• Andrzej Ślewicki - impresario z nadkwasotą, więc unika słodyczy, wygląda jak zabiedzony gryzoń
• Henryk Zewert (28) - młody bęcwał, śpi do południa, bez zawodu
• Iza Czernicka - według Zewerta dziwka, która mogłaby go otruć, bo się z nią przespał, ale żenić nie chciał
• Karol Walczak - przepracowany milicjant, ma problemy z ciśnieniem, lubi operę
• pułkownik Leśniewski - szef Walczaka
• porucznik Olszewski - z ikrą, ma głowę na karku
• sierżant Pakuła - zawsze uśmiechnięty wywiadowca
• Sikora - kierowca służbowej wysłużonej warszawy
• inżynier Walder - nadskakuje wdowie Kozielskiej, specjalista w instytucie biochemii
• Roman Ślewicki - brat impresaria, dla odmiany tryska zdrowiem
• Ryszard Gondar - chirurg, pierwszy mąż pani Kozielskiej, zginął w wypadku
• doktor Krzesińska - ruda i chuda
• Małgorzata Krzesińska - siostra pani doktor, chciała się wydać za Gondara

Tym razem sprawę morderstwa w nadmorskim pensjonacie rozwiązują major Zielniak oraz porucznik Morawski, zasileni w Warszawie (bo wszyscy podejrzani przyjechali z Warszawy) Walczakiem, Olszewskim i Pakułą. Zielniak jest milicjantem nowoczesnym i do procedur dodaje błyskotliwość: Lubił też mawiać, że sama rutyna bez inteligencji to jak śledź w śmietanie bez kieliszka czystej wódki, danie niby pożywne, ale czegoś brak. Walczak, jak wiadomo z jego śledztw z majorem Downarem, jest wielbicielem opery i pogwizduje arie z Bizeta.

Tym razem milicja porusza się w sferach artystycznych - otruty dżemem z czarnej porzeczki wzbogaconym o cyjanek potasu był muzykiem i kompozytorem, a dodatkowo człowiekiem majętnym. Problem w tym, że był też łakomczuchem i zdarzało mu się wyjadać słodycze innym wczasowiczom, więc nie wiadomo, czy jest zamierzoną ofiarą. Obok kręci się poetka z nadwagą i młodzieniec - niebieski ptak, impresario z nadkwasotą, atrakcyjna laborantka, która chce być piosenkarką, elegancka wdowa w żałobie ma dom pełen antyków i jest dość małomówna. Sam denat budził chichoty wśród personelu pomocniczego w pensjonacie (konkretnie pokojówki Zuzi):

- Zbytki się go trzymały. Nic takiego... Uszczypnął mnie. On w ogóle lubił mnie szczypać.
- I pani na to pozwalała?
- A dlaczego nie? Samo szczypanie jeszcze nic takiego. Nie będę przecież o takie głupstwo się awanturować z gościem.

Milicja też pochwala gust denata (A co do tej kozy, trzeba przyznać, że miał dobry gust. Bardzo apetyczna), ale sprawę rozwiązuje tym razem za pomocą podmiany szklanki w restauracji w celu uzyskania odcisków palców.

Się pali: sporty.

Inne tego autora tu.

#13