Marcin Wicha - Jak przestałem kochać design

Już sam tytuł intryguje, a cytaty każą się oblizać z chęcią na więcej.
Tytuł zresztą przemówił mi do serca, czuję to samo... :)

ja ostatnio miałam przemyślenia odnośnie designu w domach. że u nas (w polsce) jest DUŻO: kolorów, faktur, fizdrygałek na szafach, gobelinów, kwiatów itp. a np. w skandynawii (czy gdzieś indziej) nie. i czemu u nas tak nie ma. i tak wymyśliłam, że to przez komunizm: wszystko można było kupić szare albo bure. więc kolor jest dla nas synonimem bogactwa (ma kolorowo=jest bogaty). i dopiero teraz, powoli, powoli zaczynamy fascynację frazą "mniej znaczy więcej".
(po 7 latach w domu ze ścianami w kolorach fioletowym, niebieskim, zielonym, pomarańczowym marzę o remoncie i wymalowaniu całości na biało...)

@wonderwoman: w Skandynawii potrafią na kolorowo, to jest zdjęcie ze szwedzkiej strony Ikei http://www.ikea.com/ms/sv_SE/img/fy15/fokus/festivities_15-23/IKEA_festivities_boat_1060x415.jpg Wiem, że nie wnętrze, ale różnorodność i pstrokacizna mnie powaliła.

@Theli kolorowo. pstrokacizna to u moich rodziców ;-) (boazeria, kolorowy dywan, każda szafa innego koloru, obrazy, fotki na ścianach i włączony tv)

@wonderwoman, to jedna z diagnoz. Po szarym PRL-u z kupowaniem tego, co akurat "rzucili", był zachwyt kolorem (i wystawianie wszystkie "na widok"). Skandynawia (jako nurt we wnętrzarstwie) akurat używa koloru, ale celowo. I ja też wchodzę w biało na ścianach, ba, nawet zaryzykuję białe meble w kuchni :-D

@Theli, jest kolorowo, ale zobacz, że w określonej palecie kolorów (może się mylę, bo światło na zdjęciu jest specyficzne).

Strasznie ciężko mi się czyta tę książkę. Chyba za dużo fragmentów oderwanych od całości, brakuje mi płynności i jakiejś historii. Smaczki są, owszem, ale i tak mnie nie zadowala. Dla porównania, "Wannę z kolumnadą" Springera pożarłam bez popijania i prawie że jednym tchem :)