Chernobyl

Rozmach i skala miniserialu oddają skalę tragicznej awarii elektrowni atomowej z 1986 roku, kiedy to z niewiadomych przyczyn wybuchł jeden z reaktorów, rozsiewając finalnie po sporej części Europy substancje promieniotwórcze. Zaczynając od technicznego nieprzygotowania załogi i ludzkiej ułomności, ukrywania przez ówczesną władzę wad konstrukcyjnych reaktora, niewystarczających urządzeń (dokładny dozymetr schowany w sejfie, na co dzień używane urządzenia o małej skali), radzieckiej polityki dezinformacji i zamiatania pod dywan czy wreszcie braku precedensu w naprawianiu skutków awarii o takiej skali, to wszystko składa się na dramatyczną sekwencję wydarzeń, emocjonującą jak najlepszy thriller. Pomijając dobrze odrobioną część techniczną (mozolne dochodzenie do przyczyn awarii), to opowieść o kosztach prawdy, która miała ochronić kolos na glinianych nogach (ZSRR), a które finalnie ponieśli zwykli ludzie - strażacy, przekonani, że gaszą zwykły pożar, pracownicy, którzy zamiast zwykłej dniówki zarobili śmiertelną dawkę promieniowania czy mieszkańcy wysiedleni na zawsze (nie wspominając o trudnych do zbadanie skutkach dla populacji Europy). W poszczególnych odcinkach zmienia się perspektywa - od tragedii w skali mikro (śmierć strażaków w wyniku choroby popromiennej) do skali makro (wpływ awarii na politykę i naukę). Realia epoki - doskonałe, zupełnie ignoruję przy tym fakt, że wszyscy mówili po angielsku, taka konwencja.

Mimo że emocjonujący, dla mnie to zdecydowanie nie jest najlepszy serial 2019. Może przemawia moja niechęć do paradokumentów, może przeszkadzały mi rozjazdy fabuły serialu ze źródłami, nie wiem. Warto obejrzeć mimo drastyczności (sceny zabijania zwierząt, które mieszkańcy musieli zostawić podczas ewakuacji to jeden z bardziej przerażających momentów serialu), ale raczej jednorazowo.