Pada, pada, pada, pada

To jest jakiś grubszy spisek, żeby również w drugi z sensownych długich weekendów, kiedy są kalendarzowo długie i ciepłe dni, było: (a) mokro, (b) zimno, (c) ciemno, (d) a, b i c, (e) masaj. Przyznam, że siedzenie w ciepłym domu, z herbatą i namolnym kotem (namolność 10) na kolanach ma znacznie większy fun factor niż wychodzenie na siąpiący deszczyk (a do zoo chciałam[1]). Kiedy myślałam o tym, że można by przenieść do Poznania kilka elementów z Amsterdamu, nie miałam na myśli pogody. Proszę to zanotować do przyszłego użycia.

Na rynku dość ubogi festiwal, ciut mnie ubogi, niż nie działająca strona informacyjna: żywy Cejrowski podpisuje książkę, ale nie pokazuje niczego spożywczego, są za to stoiska z kozimi serami, lokalną wędliną, pieczywem (rogale marcińskie, a jakże) czy alkoholami (nobliwy ksiądz stał pod stoiskiem z likierem benedyktyńskim i dawał się namawiać pani sprzedającej, że do kawy jak znalazł). Smuteczek, bo głupi cotygodniowy rynek w takim Amsterdamie czy innych Niemcach daje więcej dobrego niż szumnie zapowiadany doroczny festiwal z wodzirejem. Spożywczo za to zaplusował Piotr i Paweł na Gronowej, bo miły pan stojący na stoisku z piwem z browaru w Czarnkowie zasugerował, żebym sobie "szarpnęła" ostatni sześciopak ciemnego. To sobie szarpnęłam. I wracam do Anglii z lat 70., o czym za chwilę (lub dłuższą chwilę).

[1] I bym została, jakby mi się spodobało.

PS Ptasie radio zamknięte, bo remont (mam szczerą nadzieję, że wróci, bo jak nie, to duży żal będę miała). Cafe Hipokryzja zamknięta, bo lato. Nakarmiłam się w Cafe Chimera, ale trochę widać było, że nie są nastawiają, że ktokolwiek będzie jadł. Lato w mieście, ech.