Mary Doria Russell - Wróbel

Czytam Twoje recki i bardzo często mam odruch: o, to musi być fajne, to jeszcze fajniejsze, koniecznie dodajemy do listy „to do”. Tym razem po przeczytaniu pierwszego akapitu odruch był: „wow, ja to chcę przeczytać NAOW!”, a po przeczytaniu drugiego – kopiowanie info i szperanie w necie, bo jak nie kupię teraz zaraz natychmiast, to mi będzie bardzo bardzo źle :) I pewnie będzie mi źle, bo jak widzę, to nie jest towar powszechnie dostępny, ale ja się tak łatwo nie poddam ;)

Hmm, a wiesz może, jak to jest z „Dziećmi boga” – można czytać „Wróbla” solo, czy trzeba się od razu zaopatrzyć w obie?

@Spike, "Dzieci Boga" jeszcze nie czytałam, stoją na półce. Powiem, jak przeczytam (ja się zwykle zaopatruję w komplet, zanim zacznę czytać, ale to moja prywatna idiosynkrazja). Kanusia, no prawda – nie jest łatwo, to starawe rzeczy, sama szukałam „Dzieci Boga” parę miesięcy na Allegro, „Wróbel” bywa częściej.

Kiedy „Wróbel” pokazał się w Polsce, wzięłam książkę do ręki, przeczytałam kilkanaście zdań i odłożyłam. Parę lat temu przeczytałam w oryginale i poległam. Jedna z najlepszych książek, jakie czytałam, porównywalna z „Cold heaven” Moore’a.

„Wróbla” jak najbardziej można przeczytać solo, jedyne co grozi, to niezaspokojenie ssania na jeszcze. Kontynuacja tej samej historii, parę lat później. „Dzieci Boga” słabsze, ale tylko trochę i głównie dlatego, że pomysły nie są już tak świeże.

A tak w ogóle – siedli w kącie i wstydzili się. ;-) Sikałam z zachwytu nad tą książką w Roku Pańskim 2000:

http://www.sf.magazyn.pl/polecamy.php3?ID=591

tez mam ochotę przeczytac i przede wszystkim kupic Maciejowi:)

Wygrzebałam „Dzieci Boga” i zdecydowanie nie warto od nich zaczynać, bo na początku skwapliwie streszczają całość „Wróbla”.